Kyoku #1
Kitaro's first love is named Avery, the only daughter of the richest family of their town. Kitaro had always loved her, but one summer, Avery Vescilia appears to have changed.
He doesn't know what happened to the Avery he'd liked from chil...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ceiyuri 05-25-19 HerNameisNotAvery prologue
━━━━━━━━━
Avery ang pangalan niya.
Lagi ko na siyang nakikita simula noong bata pa lang ako pero hindi naman ako nagrereklamo; paano, ang ganda niya, e. Minsan sa dalas ng pagmasid ko sa kanya, pakiramdam ko kabisado ko na features ng buong pagkatao niyang malaanghel. 'Yung hugis ng ilong, brown na mga mata, mahabang buhok na nakatali gamit ang isang pulang laso . . . shet, iniisip ko pa lang siya, kinikilig na 'ko.
Kahit na napakatahimik niyang babae, parang ang liwanag niya lang lagi. Hindi ko alam kung dahil sa suot niya, sa ngiti niya, sa mga mata niya, pero kapag nakikita ko siya parang biglang namumulaklak 'yung paligid ko. O parang biglang mas lumiliwanag 'yung araw sa itaas. Korni ba? Hindi ko rin kasi ma-explain, e.
Sa t'wing nakikita ko siya parang napakasaya lagi, ewan ko ba. Nagagandahan lang talaga siguro ako sa kanya, kasi sino ba namang hindi? Mula sa itim niyang buhok na nagiging pula nang kaunti sa tapat ng sinag ng araw, sa paraan ng pagsingkit ng mga mata niya kapag nakatingala sa langit, sa paraan ng pagngiti niya kapag nagbabasa ng libro, o sa paraan ng pagyuko niya kapag naglalakad, dahilan para mahulog ang ilang hibla ng buhok niya at matakpan ang gilid ng mukha niya . . .
Napakaganda niya lang.
Crush ko na siya simula nine pa lang ako, pero matapos ako matuli noong 12 ako, four years later, nagkaroon na ako ng lakas ng loob lapitan siya.
Para mas magpaastig sa kanya, suot ko pa 'yung sando ko na ginamit ko sa paglalaro ng basketball tapos hiniram ko pa 'yung bola na ginamit namin. Medyo parang ang jologs lang pero okay.
Kunwari napadaan ako sa playground pero sinadya ko kasi alam kong madalas siyang tumambay ro'n, at hindi ako nagkamali kasi nandoon naman siya. Napangiti ako. Pinagulong ko 'yung bola malapit sa slide, kunwari nahulog ko, para magkaroon ako ng dahilan para lumapit. Talino ko 'no.
