Kyoku #1
Kitaro's first love is named Avery, the only daughter of the richest family of their town. Kitaro had always loved her, but one summer, Avery Vescilia appears to have changed.
He doesn't know what happened to the Avery he'd liked from chil...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
08 // laso
>>
DUMAAN ANG TATLO pang araw bago dumating ang pinakahihintay naming petsa.
Ang Biyernes.
Nang Martes, nakapag-register na kami, at ngayong araw na ang auditions.
"Mamayang after class, maghanda kayo, okay?" sabi ni Avery. "Walang pipiyok. Walang magkakamali sa tugtog. Apat na araw nating pinaghirapan 'to!"
Humampas ang kamao niya sa lamesa namin. Halos mag-apoy ang mga mata niya kaya nadadala kami. Tumango ako saka kumapit sa tuhod ko nang mahigpit. Pakiramdam ko kasi kahit ano pang encouragements ang marinig ko, hinding-hindi mawawala ang kaba ko.
Apat na taon namin 'tong hinintay.
"Drums. Kitaro."
Sino ba ang mag-aakala na sa isang punto, mangyayari sa amin 'to? Ni hindi nga namin ma-picture nang maayos ang pagtugtog sa entablado sa harap ng maraming tao, maski sa auditions.
"Hoy, drums."
Kaya kaya namin ito? Sa mga practice na naganap, mukhang kaya naman namin. Mukhang may mga mukha naman kaming kayang maiharap.
"Drums!"
Lalo na sa vocalist naming si Avery! Baka lahat sila mapaluhod—
"SINO PA BA ANG TUMUTUGTOG NG DRUMS DITO?"
Napakislot ako at agad na napabangon ang ulo. Mabilis na sumalubong sa 'kin ang nakalukot na mukha ni Avery.
"B-B-Bakit?" utal-utal na sabi ko.
"Sabi ko, huwag kang kabahan." Natatawa ang apat na nakatingin sa 'kin habang nakatingin nang mataman si Avery sa akin. Gusto ko sanang magpaka-sarcastic at sabihing ang helpful ng sinabi niya pero may dinugtong siya agad. "Malakas ang impact ng drums mo. Magaling kang tumugtog." Parang may sumabog sa 'kin sa sinabi niyang 'yon. "Tigilan mo na ang panginginig."
Nakasimangot pero kalmado at seryoso si Avery. Minsan kapag tinatanong ko siya, ang labo niyang sumagot; hindi direkta. Noong Lunes tinanong ko siya tungkol sa pagkanta, at ang sagot niya, isa lang ang ipinahayag — may mas mga importante pa siyang kailangang pagtuunan ng pansin.
Pero si Avery ngayon, mukhang sinusubukan nang buksan ang lugar kung saan siya kinulong ng apelyido niya.
Ibig sabihin, mas hinahayaan na niyang gumala ang sarili niya at mas nababawasan na siguro ang takot na matagal na niyang nararamdaman.
Hindi ko alam . . . pero masaya ako dahil do'n.
"Sige na," sabi ni Avery. Tumayo siya at saka na hinablot na ang bag niya. "Maghanda kayo, ha."
"Sige, salamat Ave!" sigaw ni Paul. Nginisian siya ni Avery bago tumalikod at naglakad palayo.
