Энэ байдлаараа хэн нь ч хэнийгээ дурсалгүй хоёр жил өнгөрсөн бөгөөд нэг нь энд аз жаргалдаа булхаж нөгөө нь хүйтэн өрөөнд шигдэн уйлна.
Тэдний хүү одоо хоёр настай бөгөөд үнэхээр л эгдүүтэй байх ажээ.
(Өнгөрсөөн хоёр настай гээд бод XD)
"Минсог! Би чамд хэлсэн байхаа. Аавийнхаа хувцасны шүүгээ рүү орж болохгүй гэж?"
"А-аав аа? Б-БИ..." Жоохон минсог нусаа татсаар чанга уйлж эхэллээ.
"Би..би муухай болгоцон! Тэл биш! Аав муухай даа!" Жон сог тэдний голоор орж ирэн ихэр дүүгээ өмөөрнө.
"Дэггүй золгинууд! Хоёулаа нийлж сүйтгэчихээд нэгнийгээ бас өмөөрнө гэнэ шүү!?"
"Тэнэг аав. Манай Жимин аав гоё мэд үү!? Мннай" Тэд хоёул хэл гаргасаар хөтлөлцөн гадаа гарлаа.
"Хайрт минь? Хоол хийж байгаа юм уу?" Жимин дээд давхараас бууж ирэн асуухад Жонгүг хөргөгч ухасаар "Өнөөдөр сэтгэл нэг л сайхан байна. Тиймээс гоё хоол
хийнэ ээ." Гэхэд хоёр ихэр гүйлдэн орж ирээд
"Ааваа гадаа...нэг ах биднийг харж харж байснаа "Адилхан юм?" Гээд уйлаад байна?"гэхэд Жонгүг ууж байсан усаа гарнаасаа алдаж орхив.
"Яг л Мин сог шиг царайтай ах? "Гэхэд хажуунаас нь Минсог "Үгүй ээ. Яг л Жон сог шиг царайтай ах "гэв.
Хаалганы код хийгдэн танил царай орж ирлээ.
