Engrish RIP。효닝카이

Kaye's | 38

"Patawarin mo ko." Pag mamakaawa ko.

"You're the one who wants us to be separated and now your apologizing?" Pasigaw na sabi ni Kai. Umalis siya at iniwan ako ng luhaan.

Pumasok ako ngayon dahil gusto ko makipag usap kay Kai. Pero halatang galit na galit at ayaw niya akong kausapin.

It's been a week since i got confined at the hospistal. Why? Dahil bumalik ang sakit ko sa puso.

Elementary pa lang ako, dun nag simula ang pag sakit ng puso ko. Ayun ang pinaka nahirapan ako sa buong buhay ko, dahil don ay sabay din nagka sakit ang nanay at tatay ko.

Breast cancer ang sakit ni mama non habang si papa naman ay Lung cancer. Nahirapan kami nung araw na yon at laking pasasalamat ko sa Diyos dahil hindi ako namatay.

I was lucky that i got a chance to live, but that doesn't mean that i should be happy because, i will be living by myself.

The fact na bata pa lang ako ay naging independent ako. Pero of course, nung namatay ang mga magulang ko ay ang lola ko rin ang nag alaga sakin. But she died as well when i was in middle school.

Mahirap man tanggapin pero kailangan. Ngayon ay nag balik, baka eto na ang panahon para maka sama ko muli ang mga magulang ko sa langit.

Yes, i'm getting weaker. But i'm still fighting dahil gusto ko rin maka sama si Kai habang buhay.

Pero ayoko siya masaktan dahil bandang huli ay maiiwan ko rin siya. Dahil alam ko rin ay mamamatay din naman ako ng maaga. Kaya ayun ang dahilan kung bakit ako nakipag hiwalay.

Masakit din isipin dahil sabay-sabay ang nararamdaman ko. Nasasaktan ako dahil sa sakit ko pero mas lalo akong nasasaktan dahil sa amin ni Kai.

PINUNAS ko ang mga luha ko at akmang mag lalakad para bumalik sa ospital pero naka ramdam ako ng kirot sa dibdib ko at biglang nag blanko ang paningin ko.