The Marauders And The Twin

Zweinstein

Pov Coco

Ik en mijn zus liepen, nee, huppelden en dansten de trein in, nadat ik mijn o zo lieve zus een moordende blik had gegeven. Ze deed mijn mond dicht en ik beet op mijn, veelste lange, tong. Waar was ik? Oja, we huppelden dus de trein in en we huppelden door de gangetjes.

Helemaal aan het eind van de trein, viel ik een coupé in. Typisch ik...

Ik werd aangestaard door een rood harig meisje, haar ogen betraand, ze heeft ogen die heldergroen zijn.

Ik werd ook aangestaard door vijf jongens, de ene heeft lang en vettig zwart haar, zwarte ogen waarvan je zou denken dat het zijn ziel is.. Oké ik was echt aardig... Had ik van mijn zus.

Een andere jongen met, ook zwart haar dat door de war zit, wat hadden jongens toch met zwart haar? Hij had een ronde bril op met daarachter bruine ogen die vrolijk schitterden.

Een andere jongen met zwart haar, oké dit is de laatste met zwart haar, keek me grijnzend aan. Zijn haar kwam tot net boven zijn schouders, hij had storm grijze ogen en een jongen met blond haar en blauwe ogen, hij doet me denken aan een rat.

Als laatst keek ik naar een jongen, hij had donkerblond haar, bruine ogen en veel littekens op zijn gezicht. Wat voor kat heb je dan?

'COCO STOP MET WEGRENNEN!' En daar was Ellie weer...

'Hoi.' Ellie trok, nee, tilde me op en liet me weer vallen, en het is Ellie ik op haar teen... Mijn zeekoeien lach schalde door de overvolle coupé, daarna die van Ellie. We werden aangestaard door de rest.

Raar doen tijd! Blijkbaar dacht Ellie exact hetzelfde, we maakten een model-pose aan en riepen; 'Maak maar een foto, hoef je niet zo te staren!' Jep.. Iedereen lachte, behalve die ene jongen. WoW ik was echt duidelijk.

Die ene jongen met dat zwarte haar.

Die ene jongen met dat zwarte haar en ogen.

'Ellie en Coco hoe krijgen jullie het voor elkaar?!' We keken elkaar grijnzend aan. 'Wij zijn dood.' Grinnikte Ellie. 'Jep.' Grinnikte ik als antwoord.

We strompelden naar het raam en openden het zo dat we naar buiten hingen.
'Hallo pap.' Hij zuchtte. Wat zijn we weer aardig.. 'Raak dit één keer niet kwijt.' Zuchtte pap. De toverstokken, die speelgoed dingen, drukte hij in onze handen.

Ik en Ellie lachten ons dood. 'Wat is er zo grappig?' KRAK! Ja, we braken die stokken door de helft. 'Het zijn maar speelgoed dingen pap-'
'Ja houden we helemaal-'
'voor de professors-'
'op Zweinstein.' We maakten wel eens elkaars zinnen af.. Hehe.

Hij zuchtte en liep hoofdschuddend weg.

We ploften tegenover elkaar op de bankjes zonder te vragen of het überhaupt wel mag. Wat zijn we weer aardig.

'Ik ben Coco en dat daar is mijn gestoorde zusje-'
'Ik ben niet gestoord, geen dat en een ZUS!' protesteerde ze.
'Ik ben Coco en da- zij is mijn ges- niet gestoorde zusj- zus, Ellie Crossfire.' Ik kreeg een moordende blik van Ellie. Nee serieus als blikken konden doden was ik morsdood, doder dan dood, doder dan doder dan doder dan dood. Snap je? Vast niet.

'Juist, ik ben Remus Lupos, dat is Sirius Zwarts.' De jongen met de littekens wees op de jongen met de grijze ogen.
'Dat is Peter Pippeling,' die rattenjongen had zijn vinger vast met zijn blik. Snap je?
'Dat is James Potter.' De jongen met de ronde bril.
Ik en Ellie hadden ook een bril, maar vandaag lenzen.
'Dat zijn Lily Evers en Severus Sneep.' Hij wees op het meisje en de vettig-haar.

Awkward stilte...

Opeens zag ik de vrouw met eten. 'ETEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!' Misschien, héél misschien, was ik verslaafd aan eten..

Ik kocht van alles wat en gooide één chocokikker naar Ellie. Ze ving hem, super vreemd, op met haar voet.

Dus we aten onze kikker op en de rest pakte ook maar wat eten. Heel vroeg James iets. 'Welke afdeling willen jullie in?'
'Ravenklauw.' Zei ik met mijn mond vol chocokikkers. Ellie en ik hadden een wedstrijd wie de meeste chocokikkers in hun mond kon proppen. 'Griffoendor.' Zei, ook met volle mond, Ellie. 'Zwadderich.' Zei die Severus met zijn kille stem.

James en Severus, ik bedoel Sneep, ik mag hem niet, zijn ruzie aan het maken.

Lily en Sneep gaan weg en Sneep valt, door Sirius' voet. 'Oepsie!' Zei Sirius met een grijnzende blik op James.

Ik en Ellie keken elkaar aan en gingen verder met chocokikkers naar binnen werken.

Ellie had iets gezien en schopte tegen mijn been aan. Twee klassenoudste keken even naar binnen.

We deden model-pose en de klassenoudsten keken elkaar aan daarna ons en daarna elkaar om te gaan lachen. Ze liepen lachend weg. Ellie en ik barstten in lachen uit.

We denderden verder in de vuurrode trein.

'WE MOETEN OMKLEDEN!' Schreeuwde Ellie. 'Doei!' Ze pakte onze uniformen en trok me mee naar de omkleedruimte's. We kwamen Lily tegen die, aan haar uniform in haar hand te zien, ook naar de kleedkamers ging.

We liepen, met zijn drieën, druk in gesprek naar de kleedruimte.

In de hokjes waren we nog steeds in gesprek en ik wilde wedden dat iedereen naar de hokjes zouden kijke en denken; "Wie zitten daar nou te kletsen?" Wat ook was dus ik kreeg vijf hele galjoenen van Ellie.

De trein minderde vaart.

'WE ZIJN ER!!' De irritante stem van mijn zusje schalde door de gangetjes en naast mij oor. 'WAT?! IK BEN EEN BEETJE DOOF DOORDAT IEMAND IN MIJN OOR HEEFT GESCHREEUWD!' Schreeuwde ik met mijn irritante stem.

~•~ Op het perron ~•~

'Eerste jaars! Hiero morgen jullie weze! Eerste jaars!' Ik en mijn gestoorde zusje liepen naar de stem. Oké dat is raar. We liepen richting de eigenaar van de stem. Klinkt beter.

'Ik ben Rubeus Hagrid jachtopziener en sleutelbewaarder van Zweinstein. Jullie kenne me allemaal Hagrid nommen. Nou volg me maar!' De, duidelijk, half-reus had een baard en lang haar dat bruin was. Hij was ongeveer 5 bij 2 meter en had een zware stem, alsnog klinkt hij erg vriendelijk.

Dus ik en Ellie liepen in de richting waarvan de rest ook liep, logisch toch? Ja vast wel.

We kwamen aan bij een meer met allemaal bootjes en die Hagrid draaide zich om.

'Vier per boot. Hop hop opschieten nou!'

Ik en Ellie zaten samen in één boot. Niet dat het me verbaasd, wie wil er nou in één boot zitten met zo'n lelijk iemand als Ellie? Inderdaad Ik! En ik ben de mooie en de slimme helft van de tweeling.

Eindelijk aan het eind liepen we naar een eikenhouten deur. Hagrid klopte erop.

De deur ging open en een streng uitziende vrouw stond voor onze mooie neuzen. Oké niet letterlijk maar je weet wat ik bedoel.

Ze legde wat uit over de afdelingen en ik luisterde compleet niet. Ik en Ellie waren een doodnormaal fluisterend gesprek aan het voeren. Ja, inderdaad we geven een gesprek eten. Haha.

We liepen een deur door waar allemaal geroezemoes uitkomt. Het geroezemoes valt stil als we naar binnen kwamen lopen.

Voor de eerste keer in mijn leven was ik echt zenuwachtig.

Wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Het laatste gedeelte is echt slecht geschreven, i know. Volgend hoofdstuk is weer Ellie! Doegg!
~Zoë (en Ellie)