The Marauders And The Twin

roze haar?

Pov Ellie

Ik liep rustig naar Coco toe, we hadden afgesproken aan de "deur" van Ravenklauw. We gingen het Jily-plan bespreken btw.

Coco stond er al. Ik liep extra traag, gewoon om haar te pesten!! Hehe ik hou van mijn zus, op de foute manier...

Wat was ik toch weer lief toen?! Tja, zo ben ik eh. Te lief, zo lief dat ik zelfs gemeen klink!!

Maar bon, ik slenterde dus naar Coco toe. Die met haar vinger op haar arm zat te tikken, op die plaats waar de dreuzels vaak een horloge hebben hangen, aan hun pols.

Haha, toen ik dat zag, ging ik nog trager. Ik glimlachte onschuldig naar mijn jongere zusje. Zij keek me net aan alsof ik een drol was ofzo, waarin ze net was gestapt.

Daarna deed ze alsof ze moe was. Ze geeuwde. Hé wacht eens?! Ze geeuwde, dus ze was moe!!

Opnieuw: daarna werd ze toch een beetje (of een beetje heel) moe. Ze geeuwde. Mijn arme, kleine, slaperige zusje...

Ik kreeg medelijden. Maar zo keek ik haar niet aan want dan zou het wel eens gevaarlijk kunnen worden. Ik geef je nu een tip btw. Kijk Coco nooit medelijdend aan, want dan wordt je leven een hel!

Ik heb het eens meegemaakt. Ik keek zo aan omdat ze een bloedneus had, en toen sloeg ze me er ook een.

Ondertussen kwam Coco al naar mij, tja, ik stond stil...

Ik wist dat ze eraan kwam, ik wist het!! Maar toch schrok ik...

'Boe'

'WHAAAAAAA...'

ik viel zelfs om van het lachen! Ongelofelijk!! Coco stak haar hand uit. Ik schudde hem:'aangenaam mijn naam is Ellie'

Zij viel om van het lachen. Geen idee waarom🤔🤨 ik stond op, en wachtte, heel lang...

Tot Coco klaar was met lachen, vandaar dat ik zo lang moest wachten. Toen stopte ze met lachen. Ze keek me aan en schoot toen weer in de lach. Nee eh?!

Een halfuur later...

Coco lachte nog wat uit, en dan was het gedaan. Ik stak mijn hand uit en zei er voor de zekerheid bij dat die bedoeld was om haar recht te trekken, ik had geen zin om nog eens een halfuur te wachten.

Coco waarschuwde me wel:'pas op ik weeg veel, net een walvis ofzo', waarop ik antwoordde:'zeg maar gerust een zwangere walvis, amai'

En toen gebeurde het!!😃

Coco begon weer te lachen😑

'Nene Coco nu hou je je kop, we moeten opschieten!! Het was toch jouw idee van Jily,!', maar ze stopte niet met lachen. Toen drong het pas tot me door dat Coco aan het lachen was, dé Coco, dat meisje met de rare lach...

En door mezelf nog wel, begon ik ook te lachen. Er kwamen een paar Ravenklauws kijken wat er hier aan de hand was.

En iedereen die kwam kijken, of toch niet doof was, had hetzelfde probleem als ik. Aleeja, toch deel 2: lachen...