အစ၏အဆုံး အဆုံး၏အစ

အပိုင္း(၈၈)

#88A ( အစ၏အဆုံး ..အဆုံး၏အစ )

        ၀င္းပေနေသာလေရာင္ေအာက္ ေက်ာက္ျဖဴသားေလွကားထစ္မ်ားအား တစ္ထစ္ျခင္းျဖတ္ေက်ာ္ကာ ေျပးလႊားေနေသာ အားေကြ႕တို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ စိတ္အာရုံကို စူးနစ္လွ်က္ ပတ္၀န္းက်င္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ရင္း သတိထားေနၾက၏...

          ေႏြဦးအခါသမယျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာင္ေပၚရွိေလထုမွာ ေအးစက္ကာေနသည္... ထိုေလႏွင့္အတူ လြင့္ပါလာေသာ ေသြးညီွနံ႕မ်ားကလည္း ေတာင္ေပၚသို႕ေရာက္လာေလေလ အနံ႕အသက္ျပင္းလာေလေလပင္.. ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္သဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ ေထာင့္ခ်ိဳးေလးခုကိုျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ျပီး ေလးဧကနီးပါးမွ်က်ယ္ေသာ ေျမကြက္လပ္ၾကီးသို႕အေရာက္တြင္ ေျမျပင္၌ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ေသဆုံးေနၾကသည့္ အေလာင္းေကာင္မ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ..

          အေလာင္းမ်ားကား ေလးရာေက်ာ္ ငါးရာနီးပါးမွ်ပင္ရွိႏိုင္၏.. အေရာင္အေသြး စုံလင္စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ထိုလူမ်ားသည္ အသက္ရွင္စဥ္က ပလႊားႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုကဲ့သိုု႕ အေသေကာင္ဘ၀တြင္ေတာ့ ေျမျပင္ေပၚတြင္ အတုံးအရုံး လဲျပိဳေနၾကသည္.. အေလာင္းမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ေသြးစီးေခ်ာင္းၾကီးမွာ ေရအိုင္အငယ္စားမွ်ရွိႏိုင္မည္...

        ဒက္ေပါမွာ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတျပင္လုံးေသြးဆုတ္ျဖဴေရာ္သြားသလို ေျခတုန္လက္တုန္ပင္ျဖစ္ကာေန၏.. အားေကြ႕ကမူ ျပန္႔က်ဲေနေသာ အေလာင္းမ်ား အလယ္သို႕ ျဖည္းျငင္းစြာသြား၍ တေလာင္းျခင္းစီတိုင္းကို ႏိုက္ႏိုက္ခြ်တ္ခြ်တ္ေလ့လာ ေနသည္..

          ''ေ၀ါ့...ေအာ့...ေအာ့...''

           ဒက္ေပါမွာ လုံး၀ဟန္ေဆာင္ကာမရေတာ့၍ ညေနခင္းကစားထားသမွ်တို႕ကို ကုန္စင္ေအာင္ အန္ခ်လိုက္ေတာ့၏.. အားေကြ႕က တကိုယ္လုံးေက်မြေနေသာ ေလာင္းတစ္ေလာင္းကို ဂ်ိဳင္းေနရာမွ စမ္းသပ္ကာ...

          ''ဒက္ေပါေရ.. ငါတို႕ေရာက္တာ အေမႊးတစ္တုိင္စာေလာက္ ေနာက္က်သြားတယ္ကြ.. မဟုတ္ရင္ ငါတို႕ေကာင္းေကာင္းမီလိုက္တယ္..''

          ဒက္ေပါက ၀မ္းထဲတြင္ ရွိသမွ် အရည္အဖတ္တို႕ကို အားရေအာင္ အန္ခ်ျပီး သည့္ေနာက္ အားေကြ႕အနီးသို႕ ေလးကန္စြာ ခ်ဥ္းကပ္လာျပီး..