It's not over [Book 2]

Εγωίστρια. {56}

Η αγάπη δεν είναι πάντα όμορφη. Κάποιες φορές περνάς όλο σου τον καιρό ελπίζοντας ότι θα είναι κάτι διαφορετικό. Κάτι καλύτερο. Και ακριβώς τότε, πριν ακόμη το καταλάβεις βρίσκεσαι πάλι στο μηδέν έχοντας χάσει κάπου την καρδιά σου.

ΜΑΡΙΑΣ POV

Τα δάκρυα κυλάνε στο μαξιλάρι μου λες και είναι κάποια ανοιχτή βρύση.

Δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο αναστατωμένη. Νιώθω μπερδεμένη και όλα σκατα. Ξανά. Τι περίεργο!

Δεν ξέρω αν με πόνεσαν όσα είπε ο Άλεξ ή το γεγονός ότι είχε δίκιο.

Δεν έχω κάτι να χάσω -εκτός από εκείνον- ενώ εκείνος έχει. Έχει την συμμορία και έπρεπε να σκεφτώ πόσο σημαντική είναι για εκείνον, αλλά μετά σκέφτομαι πως εγώ δεν είμαι σημαντική για εκείνον;

Έχω κάνει θυσίες για εκείνον -πολλές-, ειδικά στην αρχή της σχέσης μας. Ήταν λες και ήμουν η μόνη που προσπαθούσε,δεν μπορεί λοιπόν να προσπαθήσει τώρα αυτός για εμένα;

Για εκείνον είχα τσακωθεί με τους φίλους μου -βέβαια κατάλαβα πως δεν ήταν φίλοι μου αλλά και πάλι-, είχα φύγει από το σπίτι μου επειδή αρνήθηκα να τον χωρίσω. Έχω προσπαθήσει για εκείνον και το ξέρει. Έχω κάνει θυσίες.

Αυτό το μωρο, που βρίσκεται μέσα μου,δεν είναι μόνο δικιά μου ευθύνη αλλά είναι και του Άλεξ, δεν το έκανα μόνη μου -και να'θελα δεν θα μπορούσα-

Γιατί μαλωσαμε,γιατί είπαμε και οι δύο πράγματα που δεν εννοούμε; Ποιο το νόημα;

Αυτή την στιγμή το μόνο που θέλω είναι να έρθει να με πάρει αγκαλιά χωρίς να πει τίποτα,απλά να έρθει να με πάρει αγκαλιά.
Αυτό όμως δεν θα γίνει,γιατί είμαστε δύο γαμημενοι εγωιστές. Είμαστε ξεροκέφαλοι και λέμε πράγματα που πληγώνουν τον άλλον ενώ δεν τα εννοούμε καν.

Παίρνω το κινητό στα χέρια μου. Να του στείλω μήνυμα; Να τον πάρω τηλέφωνο; Αλλά τι να του πω; Ξέρω πως εγώ έχω δίκιο, γιατί αν είχε δίκιο εκείνος δεν θα πήγαινε να φύγει. Δεν έπρεπε όμως να του πω αυτό με το όλο θέμα αγάπης και να του πω ότι έχει γενικά μια δυσκολία με αυτό.
Τον ξέρω από το λύκειο και μου έχει δείξει ποιος πραγματικά είναι. Μου έχει δώσει την αγάπη που είπα ότι δυσκολεύεται να δώσει. Δεν έπρεπε να πω τέτοια πράγματα,δεν σκέφτηκα πριν ανοίξω το στόμα μου, αλλά ούτε εκείνος πάει πίσω. Μου κοπάνησε πως δεν μου έχει μείνει τίποτα, δεν έχει άδικο. Δεν έχω τίποτα. Ούτε οικογένεια. Ούτε τίποτα. Ίσως να μην έχω πλέον ούτε το αγόρι μου.