New Romance

D E E L 3

Milana

Ik heb vaak gehoord dat ik heel knap ben. Lang, bruin haar, dat licht krult, blauwe ogen met lange bambi-wimpers en een mooie huid. Ik kijk naar mezelf in de spiegel en zucht. Waarom moet Mason een badboy zijn? I mean, hij gebruikt meisjes. Ik heb het al zo vaak geprobeerd te zeggen, maar hij luistert niet.

Vanaf de middelbare is hij zo. Mijn ouders werken altijd, maar ze sturen ons geld voor de huur enz. Ze slapen in hotels over de hele wereld, maar komen eigenlijk nooit thuis. Dat is begonnen sinds Mason naar de middelbare ging. Ze dachten dat hij wel oud genoeg was om voor het huis én mij te zorgen. Gelukkig ben ik maar een jaar jonger, dus kon en kan ik hem goed helpen. Maar het is nog steeds veel werk, en dus heeft Mason maar besloten om een badboy te zijn. Ja, dat kan natuurlijk ook. Ik zucht zachtjes, en loop dan het toilet uit, waar ik opbots tegen iemand die op zijn telefoon zit. De klap is zodanig hard, dat ik op de grond val. "Oh, sorr-" David. "Milana?" Vraagt hij. "Nee, Bumba", zeg ik sarcastisch. Hij lacht, en steekt zijn hand uit om me overeind te helpen. Ik neem die niet aan en sta zelf op, zonder zijn hulp. Dan loop ik door, zonder nog iets te zeggen.