Memories

26

Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. 'Hoezo, niet in hem opgekomen.' Stamelde ik. Ze zucht en ik stelde me voor hoe ze met haar ogen zou rollen. 'Nouwww, klein mopje van me. Waarom zou je hem nog leuk vinden. Hij vind zichzelf momenteel de grootste klootzak op aarde volgens mij. En terecht.' Ik liet dit nieuws even tot me doordringen. 'Maar dan moet ik het hem vertellen.' Ik hoorde haar in haar handen klappen. 'WoW Amélie. Je snapt het!' Ik beet even op mijn lip. 'Hoe dan.' Ze lachte zachtjes. 'Nou, je vraagt hem mee te gaan naar het strand overmorgen.' Ik trok een wenkbrauw op. 'Naar het strand?' 'Ja!' Ymke werd steeds enthousiaster van haar plan. 'Het is een half uurtje fietsen. En het word niet oke lekker weer.' Ik lachte zachtjes. Maar wat ze daarna zei liet me stoppen met lachen. 'Dan kan hij voor die tijd zn vrienden op de hoogte stellen dat hij weer normaal gaat doen en het met die trut uitmaken.' 'Dat gaat niet gebeuren.' Mompelde ik. 'Waaat gaat hij het niet uitmaken? Heeft hij dat gezegd?' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee dat misschien wel. Maar hij heeft een soort reputatie op school. Ik denk dat het heel ingewikkeld is die zomaar te veranderen.' Aan de andere kant van de lijn begon Ymke te lachen. 'O lieve Amélietje. Hij moet terug komen naar jouw he. Hij zat fout. Niet jij. Laat hem maar kiezen. Reputatie of jouw.'

~Heyy, weer een beetje kort. Ik wou dat ik zo'n vriendin had als Ymke;)
Xxx