Memories

55

Ik keek doodop naar mijn wekker. 7 uur. School. Bedacht ik me. De laatste dag voor de zomervakantie. Ik had heel veel medelijden met mezelf. Zo meteen kwam Jack. Schoot het door mijn hoofd en ik sprong letterlijk uit bed.

Precies toen ik klaar was ging de deurbel. Ik sprintte naar beneden en langs mijn vader die richting de deur liep. 'Goedemorgen!' Zei ik opgewekt terwijl ik de deur opende. Jack rende door de deur naar binnen en tilde me op. 'Ik heb je gemist.' Ik glimlachte. Mijn vader pakte zijn koffertje en duwde de achte zich dicht. 'Doeg! Ik ben vanavond vroeg thuis.' Ik luisterde maar half. 'Gister was geweldig.' Zei Jack. Ik wist niet of hij doelde op het feest of de kus erna. Hij grijnsde toen hij mijn gedachten las. 'Allebei.'

Jack liep naar het aanrecht om mijn ontbijt te maken en ik pakte snel mijn heen en weer tas. 'Ben je morgen weer bij je moeder?' Ik knikte. 'Uggh.' Zei hij. 'Dan moet ik verder fietsen.' Ik rolde met mijn ogen. 'Heb je dat niet voor me over?' Hij drukte een vlugge kus op mijn mond. 'Ik doe alles voor jouw.'

We bleven even stil. Tot Jack me grijnzend mijn bord voor zette. 'Maar volgend jaar krijg ik rijles. Dus dan kan ik met de oude auto van mijn broer.' Dat was een pijnlijk onderwerp. Hij zag zijn broer maar 1x in de twee weken. Zijn broer zat in de cel. Maar ik lachte. 'Yes! Dan hoef ik nooit meer door de regen.' Zijn grijns werd breder. 'Omdat IK een auto heb. Hoef JIJ niet meer door de regen?' Ik trok een spastisch gezicht. 'Kom. Dat was een slechte grap.' Jack streek een lok haar achter mijn oor. 'Maar je vond het wel grappig.' Ik trok een wenkbrauw op. 'We komen te laat. Jij fietst zo sloom.' Jack gebaarde uitnodigend naar de fiets. 'Ruilen? Dan ga ik achterop.' Ik zuchtte. 'Dat kunnen mijn arme beenspieren niet aan. Kom fietsen!' Ik sloeg mijn armen om Jacks gespierde buik en duwde mijn neus onopvallend in zijn jas. Beter dan dit ging mijn leven niet worden.

In de klas stond ik nog even met Elena te praten. Over het feest gister. Ze haf het volgensmij super leuk gehad. Achteraf gezien was ik misschien iets te weinig bij haar geweest maar dat had ze geloof ik niet gemerkt.

Haar blik dwaalde naar de deur en naar de twee lege plekken achterin. We hadden Wiskunde. Ik keek er verbaasd naar.

Net voor de bel ging kwam Milan hijgend en nat van de regen binnenlopen. Ik keek hem even aan en zocht oogcontact om hem hallo te zeggen. Maar zijn ogen leken vast gepind te zitten aan iets acbter mij. Ik draaide me om en zag Elena met gebogen hoofd en rode wangen in haar Wiskunde boek kijken.

'Oelala.' Mompelde ik terwijl ik naast Jack neerplofde. Hij keek me grijnzend aan. 'Ze zijn echt cute.'

De docent Wiskunde kwam geïrriteerd binnenlopen. 'Jullie kunnen allemaal je boeken dichtdoen! We moeten even iets bespreken.' Er klonk blij geroezemoes. Alles beter dan Wiskunde.

De docent ging op haar stoel zitten. 'Ja Christel kom maar even naar voren. Jack en ik keken elkaar verbaasd aan. Christel? Wat kon die nou hebben?

'Nou.' Begon ze terwijl ze voor de klas ging staan. 'Wij gaan verhuizen. Een paar kinderen wisten dat al wel. Maar ik start na de zomer vakantie op een nieuwe school.' Het bleef stil. Iemand begon te fluisteren. De wiskunde docent keek het meisje bestraft aan. 'Oke heeft iemand vragen?' Vroeg ze. Niemand zei iets.

Toen de bel ging liepen ik en Jack gelijk naar Elena. 'Gelukkig.' Zuchtte ze zachtjes. 'Weer een trut minder.' Jack lachte naar ons. 'Wat een meidenroddels.' Ik rolde met mijn ogen. Milan kwam ook aanlopen en keek naar mij. 'Je hebt je roddelgezicht.' Ik sperde mijn ogen een beetje open. 'Nou zeg.' Reageerde ik gepikeerd. Hij grijnsde. Elena keek uit haar ooghoek naar zijn gezicht. Daarna bleef het stil. Jack nam het voortouw. 'Nou laten we maar pauze vieren dan.' Ik pakte zijn hand. Zijn vingers omklemde de mijne. We keken elkaar even aan. En we glimlachte.

Pas toen we bij de aula waren besefte we dat Milan en Elena er niet meer waren. Jack wou zeg al omdraaien om terug te lopen. Ik gaf een rukje aan zijn hand. 'Laat ze maar.' Hij keek me even verbaasd aan en begon daarna grijnzen. Zijn lippen vormde een stille O. Ik ging voorzichtig naast hem zitten en leek alles alweer vergeten te zijn.

~Heyy, dit is het einde! Super blij met iedereen die tot hier heeft gelezen. En bijna 5K lezers:) Ben nu begonnen met een nieuw boek. 'De Waarheid.' Het is natuurlijk weer een roman;) Als jullie zin hebben kunnen jullie die ook alvast gaan lezen. Oja en ik ga aan mijn volgers werken. Dus ja graag volg me ff.

Xxx