After 3 (Dutch/Nederlands)

Hoofdstuk 226

"Ik ben zo blij dat we Max en Denise weer hebben gezien!" zegt Karen blij tegen Ken die de auto start. De tassen liggen veilig achterin en ik heb Liams telefoon geleend om me af te leiden tijdens de terugweg.

"Ja, het was leuk. Lillian is erg veel gegroeid," zegt Ken.

"Ze is erg knap geworden." Ik kan het niet helpen om met mijn ogen te rollen. Lillian was aardig maar nadat ze urenlang heeft gedaan alsof ze geïnteresseerd was in Harry heeft ze haar kansen bij mij wel een beetje verpest. Ik ben blij dat de kans dat ik haar ooit nog zie klein is.

"Max is helemaal niks veranderd," merkt Ken afkeurend op. Dan ben ik tenminste niet de enige die hem zo achterlijk vond.

"Voel je je al iets beter?" vraagt Liam.

"Niet echt." Ik zucht.

Hij knikt, "Ga anders even slapen. Wil je een flesje water?"

"Ik pak het wel," komt Harry tussenbeide.

Liam negeert hem en pakt er eentje uit de kleine koelkast die voor zijn stoel ligt. Ik bedank hem zachtjes en druk de oortjes in mijn oor. Mijn telefoon blijft herhaaldelijk vastlopen dus ik zet hem aan en uit in de hoop dat hij het weer gaat doen. De terugweg gaat verschrikkelijk worden als mijn telefoon het niet gaat doen. Ik weet niet waarom ik dit niet deed voor de 'grote depressie'. Ik lach een beetje om de naam voor die verschrikkelijke dagen met Harry. Ik weet niet waarom ik aan het lachen ben, want dat waren een paar van de verschrikkelijkste dagen van mijn leven. Ik voel het nu ook weer, ik weet dat het er weer aan gaat komen.

"Wat is er?" Harry leunt iets naar me toe en zonder erover na te denken ga ik iets van hem af. Hij fronst en probeert me niet nog een keer aan te raken.

"Niks, mijn telefoon is gewoon... slecht." Ik hou het apparaat in de lucht.

"Wat wil je er dan mee doen?"

"Naar muziek luisteren en proberen te gaan slapen," fluister ik.

Hij pakt de telefoon uit mijn hand en haalt de batterij eruit, "Als je naar me had geluisterd en een nieuwe telefoon had gekocht, was dit niet gebeurt."

Ik bijt op mijn tong en staar uit het raam terwijl hij mijn telefoon probeert te maken. Ik wil geen nieuwe telefoon, en ik heb er op het moment ook niet echt het geld voor. Ik moet nog een appartement,  nieuwe meubels, en rekeningen betalen. Het laatste waar ik nu aan denk is een nieuwe telefoon.

"Volgens mij doet hij het nou weer. Zo niet, mag je mijn telefoon wel gebruiken," zegt hij. Die van hem gebruiken? Harry biedt me vrijwillig aan zijn telefoon te gebruiken? Dat is nieuw.

"Dank je wel," mompel ik. Ik scroll door mijn afspeellijst heen en kies een liedje. Harry leunt met zijn hoofd tegen het raam en doet zijn ogen dicht.

De donkere kringen onder zijn ogen geven zijn slaapgebrek weg. Er vloeit een vlaag schuldgevoel over me heen maar die druk ik snel weer weg.

Een paar minuten later, neemt de slaap me over.

...

"Tessa," Harry's stem maakt me wakker. "Heb je honger?"

"Nee," grom ik, mijn ogen niet willen openen.

"Je hebt een kater, je moet iets eten."

Een paar minuutjes later liggen er een broodje en wat patat op mijn schoot. Ik leg mijn hoofd tegen de leuning aan, en eet de helft er van op. Mijn telefoon is weer vastgelopen.

"Hier," Harry trekt het kabeltje van mijn oortjes uit mijn telefoon en doet ze in die van hem.

"Bedankt." Hij heeft de muziekapp al geopend. Er verschijnt een lange lijst met nummers en ik scroll erdoorheen totdat ik een bekende heb gevonden. Ik geef het bijna op maar zie dan een afspeellijst die T heet. Ik kijk naar Harry maar hij heeft zijn ogen dicht, en kijkt me verrassend genoeg niet wat ik aan het doen ben op zijn telefoon. Als ik erop klik verschijnen al mijn favoriete nummers, zelfs nummers waar ik nooit iets over heb gezegd. Hij moet ze hebben gezien op mijn telefoon.