Gerçeğin Yanılsaması (BNHA)

🌙 5🌙

   Saat gece 3'ü geçiyordu ve Hisoka yeni evin kapısının önüne gelebilmişti. Kapıyı tıklatmaya, içeri girmeye korkuyordu. Eli havada kapının önünde beklerken kapı açıldı ve bir el onu içeriye çekip kapıyı kapattı. Karşısında ağlamaktan gözleri şişmiş ve öfkeyle dolmuş abisi duruyordu. Hisoka, kırmızı gözleri ilk defa böyle görüyordu. Hisoka ağzını açmaya korkuyordu. Tomura'da susuyordu çünkü ilk konuşanın Hisoka olmasını istiyordu. Bar masasının ardından onları izleyen Kurogiri, daha fazla dayanamayıp onların bulunduğu alana geldi.

   "Hisoka, neredeydin?" Kurogiri uçuşan  beyaz gözlerini Hisoka'ya cevap beklercesine dikti.

   Hisoka konuşmaya korksa da bundan bir kaçışı yoktu. Zaten hasta olan bedeninin bir an önce yatağa atlaması gerekiyordu. Hisoka iki kere öksürdü ve çabucak uyuyabilmek adına kaçısı olmayan cevapları vermeye başladı.

   "Arka sokakların birindeydim." Sesi yorgun ve halsiz çıkıyordu.

   "Neden evden ayrıldın?"

   "Sadece biraz hava almak istemiştim. Gerçekten, kötü bir niyetim.. yoktu. 1-2 saat dolaşır.. gelirim diye.. düşünüyordum." Hisoka'nın öksürükleri iyice çoğalmıştı. O kadar gergin dakikalar geçirmişti ki, hastalığını bile hissetmiyordu. Fakat tekrar evinde olunca, evinin verdiği huzurla hastalığı tekrar kendini göstermişti.

   "O yaralar nasıl oldu?" Tomura kardeşinin hırpalandığını farkedince kardeşinin yanına geldi ve kanayan alnını eliyle sildi.

   "Abi, seni bu kadar merak ettirdiğim için özür dilerim. Dediğim gibi.. sadece biraz dolaşıp.. gelicektim. Arka sokaklardan birine girdim ve 2 kişi yolumu kesti. Para istediler ama bende olmadığını söyledim. Beni hırpalamaya.. başladılar, o an biri gelip beni kurtardı." Hisoka anlatırken boğazına dolan öksürükler onu sürekli durdurmuştu.

   Tomura şefkatla kardeşine sarıldı, bütün öfkesi yok olmuştu. Böylesine hırpalanırken küçük kardeşinin yanında olup onu onu kurtaramamak.. bu Tomura'ya acı vermişti...

   "Özür dilerim Hisoka... Senin yaninda olmalıydım, ama olamadım. Ben.. çok sorumsuz bir abiyim.. özür dile-"

   "Özür dileme abi. Sen mükemmel bir abisin. Ben, senin sözünü dinleyip evde kalsaydım bunlar olmayacaktı. Hepsi benim suçum. Ayrıca, sen demedin mi; sürekli ağlayıp durursan ilerleyemeyiz diye. Sen de ağlama abi, bu sadece.. bir sıyrık." Hisoka abisine gülümsedi, abisi de ona karşılık verdi.
   Tomura göz yaşlarını sildi ve dudaklarını araladı.

   "Peki seni kurtaran kimdi?"

   "Kırmızı ve beyaz saçlı melez bir çocuk. Yanlış hatırlamıyorsam ismi 'Todoroki Shouto' evet.. ismi buydu."

   Tomura'nın gözleri şaşkınlıkla büyürken, Hisoka neden abisinin buna bu kadar şaşırdığına anlam veremedi.

   "Abi, neden bu kadar şaşırdın?"

   Hisoka'nın sorusuyla normale dönen Tomura kardeşine bir kez daha gülümsedi.

   "Şaşırmadım, sadece bu isim sanki bana bir yerden tanıdık geliyor, diye düşündüm. Ama sanırım yanlış anlamışım, öyle birini hatırlamıyorum."

   "Bu arada doktor burada. Seni tedavi etmek için gelmişti fakat çoktan uyudu. Ona bir yatak verdik, seni yarın muayene edecek. Şimdilik sen de dinlensen iyi olur Hisoka. Daha da kötüleşmeni istemeyiz." Kurogiri'nin söyeldikleri üzerine uykusunu unutan Hisoka, tekrar uyku ihtiyacıni hatırladı ve esnedi.

   "Abicim, Kurogiri ben uyumaya gidiyorum. Yarın daha detaylı konuşuruz." Dedi Hisoka merdivenlere yönelirken abisi onu durdurup beklemesini söyledi. Tomura odasına gitti ve geldiğinde elinde bir bant vardı. Bantı dikkatlice Hisoka'nın alnına yapıştırdı.