kıskanç Abilerim

❤️21. bölüm❤️

Ponçişlerim bu bölümde Dolunayın abilerin ağzından yazacağım bakalım onlar nasıllar?

********************

Kaan'dan... (Dolunayın gittiği gün)

Bugün nedense içimde bir sıkıntı var ve beni deli edecek. Kalbim ağrıyor. Kağıt kesiği gibi sızlıyor. Sağ elimi kaldırıp kalbimin üzerine koydum ve ovmaya başladım.

Kafamı iki yana salladım ve holdingten çıktım. Otoparkta arabama doğru ilerliyordum hızlı adımlarla. Arabaya yaklaştım ve kilidi
Açıp içine girdiğim gibi gazı kökledim.

Eve doğru sürüyordum son hızla. Yarım saatlik yolu onbeş dakika da gelmiştim. Kapıyı çaldım ve beklemeye başladım. Ama kapı açılmadı.

Sıkıntı ile nefes aldıktan sonra cebimde ki anahtarı çıkardım ve kapıyı açtım. İçeri doğru giderken ev çok sesizdi. Hiç iye işaret değil hadi hayırlısı

" Dolunay"

Diye bağırmıştım biliyorum ki bugün Dolunay evde olacaktı. Bende o sırada ceketimi çıkarırken ses gelmemişti Dolunaydan bu garipti...

Ceketimi hızla çıkardıktan sonra koltuğa attım ve hızla merdivenleri tırmanmaya başladım. 2. Kata geldiğimde hızla Dolunayın kapısının önüne geldim ve kapıyı tıklatım sonuçta bir genç kız odası bodoslama girmek olmazdı.

Kapıyı tıklatmama rağmen ses gelmemişti kaşlarımı çatıp bir kaç kez daha tıklatım.

" Dolunay abicim odada mısın?"

Dolunaya seslenmeye rağmen ses seda yoktu. Hafif hafif altan bana doğru geliyorlardı Dolunaya ne zaman seslersem hemen cevap verirdi.

Kapıyı açtım ve içeri girdim ama oda boştu içime hafif korku girse de belki banyodadır diye kendimi avutuktan sonra hızla banyoya girdim ama orası da boştu. Kaşlarım daha da çatılırken sinirle ellerimi saçımdan geçirdim ve dağıtım.

Bu sefer evi baştan sona kadar her yeri aradım ama yoktu. Dolunay nereye gitti ki?

Oğuzhan dan...

Abimin odasına doğru ilerliyordum içimde hafif bir sıkıntı var ama neyse hayra yorup abimin odasına girdim ama boştu. Kapının yanında duran sekretere doğru ilerlemeye başladım.

Beni görünce hemen kendini düzeltmeye başladı. Gözlerimi devirip Cananın yanına gittim.

" hoşgeldinizğ Oğuzhan beğ"

Ağzını yaya konuşmasına sinir olurken kafamı sabır dilercesine yukarı kaldırdım ve geri indirdim.
Soğuk ve sert bi ses ile

" Kaan abim nerde?"

Kız bozulsa da göstermemeye çalıştı ama zorla gülmeye çalışan yüz ifadesi ile anlamıştım.

" bilmiyorum efendim aceleyle çıktılar az önce kendileri"

Kaşlarım çatılırken sıkıntı ile nefes aldım ve

" nereye gittiğini söylemedi mi?"

"Hayır efendim söylemedi"

Kaşlarım çatık bir şekilde arkamı döndüm ve düşünceli bir şekilde asansöre doğru ilerlemeye başladım. Abim nereye gitti ki bu saate? Cebimden telefonu çıkardım ve abim yazan yere dokunup aramaya başladım.

Bir kaç kere çaldıktan sonra telefon açılmıştı.

" alo abi nerdesin?"

"Oğuz Dolunay yok"