ΣΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ..!

~4~

<<παρελθον>>

Τα αποφασιστικά του μάτια κοίταζαν ένα απέραντο κενό καθώς καθόταν επάνω σε μια ξύλινη κουνιστη καρέκλα μπροστά από ένα σπασμένο τζαμί,η βροχή δεν έλεγε να κοπάσει όσο και αν το ήθελε,όλα φαίνονταν τόσο μουντα με έναν καιρό που δεν σε βοηθούσε ιδιαίτερα να κάνεις αισιόδοξες σκέψεις,το μόνο που έκανε ήταν να κρατάει ανοιχτό το παράθυρο χωρίς να τον ενδιαφέρει η παγωνια και η βροχή που προσγειωνοταν επάνω του...

Μια κόκκινη καρο κουβέρτα στόλιζε τα πόδια του που τον έκαναν να υποφέρει απ'τους πόνους ώρες ώρες..οι αναμνήσεις δεν έλεγαν να τον αφήσουν ήσυχο,όποια κίνηση και αν έκανε κάτι έμενε να το θυμίζει...

<<πως ονομαζεσαι νεαρε;>> ρώτησε ο περίεργος γιατρός με τα παλιομοδίτικα στρογγυλά γυαλιά του,τα οποία στόλιζαν τα ξεθωριασμένα μπλε μάτια του...και μια τόσο παράξενη πόδια σε κρεμ χρώμα..

<<με λένε μπραιαν μόνο αυτό γνωρίζω,δεν είχα ποτέ οικογένεια ,παντοτε Ρωτούσα γιατί Θεε μου; γιατί να ζω εγώ στον δρόμο; γιατί δεν με ηθελε κανένας για παιδί Του ; όμως τελικά δεν είναι πάντοτε σωστές οι σκέψεις μας ,με πειρατε και δε νιώθω αγάπη ούτε στοργή,θέλετε να με κάνετε κάποιον άλλο και όσο και να μη το παραδέχεσαι ξέρω πως ετοιμάζεσαι να μου κάνεις κακο >>