К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
τα δακρυα της αυξανονταν ολο και περισσοτερο ωσπου μια κραυγη οδυνης βγηκε απ'τα χειλη της,αραγε τον ειχαν σκοτωσει? πως μπορεσε να την αφησει με τοσο υπουλο τροπο? ολοι εφευγαν απ'την ζωη της λες και ειχε κατι που αποθουσε τους παντες απο κοντα της,χτυπησε την γροθια της αποτομα τιναζοντας τα ποδια της ..
<<ΣΕ ΜΙΣΩ!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΣΕ ΜΙΣΩ!!!>> ουρλιαξε βλεποντας μερικους αντρες να την πλησιαζουν και ενα ευτυχισμενο χαμογελο εμφανιστηκε απ'τα χειλη της,τωρα θα την σκοτωναν? τι ομορφη που ηταν η λυτρωση τελικα,ηθελε να της παρουν το βαρος απ'την ψυχη με κ'αθε τροπο και αυτη ηταν η καλυττερη λυση,τωρα θα τελειωναν ολα?
<<ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΑΨΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΚΑΝΤΙΛΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ ΟΥΤΕ ΑΠΕΞΩ ,ΣΕ ΜΙΣΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ,ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΧΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΣ>>
* Τα ματια του ανοιξαν διαπλατα και η αναπνοη του λιγοστευε ολο και περισσοτερο,ακουγε την φωνη της και δεν μπορουσε να μη χαμογελασει,φανηκε να τον βριζει και να τον απειλει οτι ποτε δε θα ερθει να του αφησει εστω ενα απλο λουλουδι,αλλα δεν πειραζει,θα τον θυμοταν ως τον χειροτερο ανθρωπο του κοσμου,τουλαχιστον θα τον θυμοταν ομως !
η κουκουλα περασε πανω απ'το προσωπο του δινοντας του λογους να νιωθει κατι ανεξηγητο,ηταν τοσο αποπνικτηκο συναισθημα ,δε μπορουσε να ανασανει σχεδον καθολου*
οι αντρες την κουβαλουσαν σερνοντας την απ'τα χερια ,δεν μπορουσε να αντισταθει παρολο που ουρλιαζε για να τον ψαξει ομως δεν την αφηναν,ηταν γραφτο να ακολουθησει την μοιρα της οως ακριβως ηταν σωστο να κανει..
<<ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ,ΑΦΗΣΕ ΜΕ !!!>> της εκλεισαν το στομα βαζοντας την στο μερος οπου ηταν προηγουμενως βρισκοντας τον μπραιαν σε μια καρεκλα με δεμενα χερια ,ειχε μια κουκουλα στο κεφαλι του δεν μπορουσε να τον κοιταξει καθαρα ,ομως τα μαυρα ρουχα που φορουσε πριν και το αρωμα του,χωρις αμφιβολια ηταν εκεινος και μαλιστα στην πιο ευαλωτη θεση..
