Aera Isabelle
Ilang araw na kaming nasa ospital dahil hanggang ngayon ay hindi parin nagigising si Aaramon. Sinabi rin ng doktor na nasa state of coma siya at kapag hindi pa siya nagising bukas ay mapipilitan na silang tanggalin ang life support ni Aaramon.
Pero syempre ay joke lang iyon. Na-overwork lang ang nangyari ng ama kong magaling at hindi siya naaksidente o nauntog dahil sa kashungahan. Like duh.
Kasalukuyan ko siyang pinapakain ngayon dahil gutom siya, duh malamang. At hindi parin ako nagsasalita tungkol sa nalaman ko. Tsaka ko nalang siguro siya kokomprontahin kapag medyo maayos na ang lagay niya. Balak ko talaga siyang kausapin pagkarating ko rito sa ospital kanina kahit na mukha na siyang betlog ni Trojan after 10 rounds sa sobrang payat. Pero agad din akong naawa sa itsura ni Aaramon na naka-ratay sa hospital bed.
Sigurado talaga ako na hormones ng buntis itong nananalaytay sa buong pagkatao ko ngayon dahil una, maaawain na ako sobra like it's not me talaga. Noon na may nanghihingi sa akin ng pagkain na pulubi ay pinapainggit ko pa ang kinakain ko, dinidilaan ko pa yung food tsaka ko ngunguyain sa harap ng tao pero ngayon ay teary-eyed pa akong magbibigay ng food. Pangalawa naman ay nagiging pilosopo na ako, oo gagita't malandot pero hindi naman ako ganun ka-rude. Tulad nalang kanina nang tinanong ako ng nurse na matanda kung tatay ko ba si Aaramon, I answered "Hindi, anak ko siya," with full of sarcasm. Kaya naman naka-tanggap ako kanina ng sandamakmak na mura. At lastly, ang arte arte ko na. Like it's so gross lang like duh. Emergerd lang.
"Aera, anak." pagtawag ni Aaramon sa akin kaya naman ibinaba ko na muna ang hawak kong spoon.
"Kailangan talaga tawagin pa akong anak? Echusero ka, porque naisugod kana sa ospital nagda-drama ka na," I slapped myself mentally. This pregnancy is making me rude. Hindi niya pinansin ang sinabi ko kanina at nagpatuloy sa pagda-drama.
"I'm sorry," my mood changed. Nairita ako bigla dahil naalala ko ang nalaman ko, but I just stayed quiet. Wait for the right time Aera Isabelle.
"Whatever you're sorry for, it's okay," NOT! Definitely not okay, Aaramon. Kung walang kwenta lang siguro si Aaramon ay baka tinaggal ko na ang nakakabit sakanyang mga kung anu-ano at sinaksak siya gamit iyon.
-
"What? Bakit hindi ka makakapunta? Ilang weeks ka na hindi nagpapakita sa amin, what's happening to you?" nagtaas na ng boses si Audrey nang may sinabi si Eya mula sa kabilang linya. Two weeks already passed at naka-uwi na si Aaramon, hindi pa siya pinayagan noong una dahil masyadong serious ang faint attack ni Aaramon pero nagpumilit talaga siyang umuwi. He told the doctors na magha-hire nalang siya ng doktor na magche-check sakanya every week. And now, andito ako ngayon sa second birthday ng anak ni Athena at Marcos na si Ashtone Martin na kanilang panganay.
Padabog na binabaan ni Audrey si Eya at inis na inis na tiningnan kaming lahat.
"She can't come! Sino ba kasi ang tinataguan ng babaeng iyon?" tiningnan naming lahat si Lenz pero nagkibit balikat lang ito. Ilang weeks ng hindi nagpaparamdam sa aming lahat si Eya at nag-aalala na kami sakanya. I tried to ask her if what's her problem but she just answered me with 'I am doing okay' at kailangan lang daw lumayo para makapag-isip-isip.
"Asan daw ba siya?" tanong ni Trojan kay Audrey pero nagkibit balikat lang ito. Lahat kami ay walang idea kung nasaan ngayon si Eya. After kasi ng debut na pinuntahan niya noon ay hindi na siya nagpakita sa aming lahat.
"We'll let's forget about that for awhile. It's our son's birthday, we must not spoil the party," sabi ni Marcos nang mapansin niyang seryoso na kaming lahat at hindi na nakikisali sa mga parlor games.
Nang ma-bored na ako sa party ay hinila ko na si Trojan at nagpaalam kila Athena at Marcos na aalis na kami. After we bid goodbye ay umuwi na nga kami.
"Do you want to eat something right now?" tanong ni Troj habang naghahalungkat ng pagkain sa fridge. I didn't speak, instead I dragged him into the laundry room. Habang tinitingnan ko siya sa kitchen kanina ay may nararamdaman akong kakaiba. He's totally covered pero parang ang lakas ng senses ko at napapa-lunok ako sa pagtitig sa likod niya kanina. Jeez, this pregnancy is making me more active in, sex.
"Teka, saan na naman ba tayo pupunta?" hindi ko siya sinasagot hanggang sa makarating na nga kami sa laundry room. Tiningnan ko ang washing machine namin and I smiled proudly when I saw na mayroon parin sa corner ang maliit na washing machine. May silbi ka parin pala.
Binitawan ko ang kamay ni Trojan at naglakad papalapit sa washing machine. I checked it kung gumagana ba ito and I screamed halleluiah in my mind nang umandar ito. I looked at Trojan who is giving me a weird look dahil sa pinaggagagawa ko.
"Hey, a..no bang ginagawa mo?" tanong niya na para bang alam niya na may masama akong binabalak sakanya. He's like a frightened cat.
I smiled broadly, showing my perfectly white teeth. Naglakad ako papalapit sakanya at inikutan siya na para bang isa akong predator at siya ang prey.
I slapped his butt and giggled when he flinched.
"Napag-isip isip ko lang na gusto kong bumalik tayo sa college life," I paused then faced him.
"Ako ang tutor at ikaw ang student, and let's pretend na hindi ka nakapasa sa test," biglang namutla si Trojan sa sinabi ko. He really wants our tutor-student-keme dahil he can claim me as his prize kapag naka-pasa na siya. Pero takot siya kapag hindi siya nakakapasa because I do alot of random and crazy things to him like he'll stay naked for twenty four hours or pakakainin ko siya ng lulutuin ko---which is hindi edible---na surely ay masusuka ka kahit isang maliit na kagat lang ang kakainin mo.
"N..no. Huwag please honey, I'm begging you," he's like a little kid begging to his Mom para hindi paluin. I laughed mentally but stayed my serious expression to hide it.
"Ayoko!" I yelled.
"Remove your clothes now!"
