Zawgyi version
ေအးစက္စက္ေလထုနဲ႔အတူနာရီသံတစ္ခ်က္ခ်က္သာအခန္းတြင္းႀကီးစိုးထား၏။ လေရာင္ျဖာေနေသာညခ်မ္းဟာအေအးအနည္းငယ္လႊမ္းၿပီး နက္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ျပင္၌ၾကယ္တို္ျပည့္ႏွက္ေနေသာ္လည္းသူ႔အတြက္ေတာ့အထီးက်န္ဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။
ေခါင္းအံုးကိုေက်ာေအာက္ခုျပီးကုတင္ေပၚတြင္မွီထိုင္ရင္းလက္ထဲမွစာရြက္ကိုမမွိတ္မသုန္သူၾကည့္ေနမိသည္မွာအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ခပ္ေသာ့ေသာ့လက္ေရးတို႔ျဖင့္တန္ဆာဆင္ထားေသာစာရြက္ဟာသူ႔ကို featuring ဆိုေပးဖို႔ဆိုၿပီးhyungကိုယ္တိုင္ေပးခဲ့ေသာသီခ်င္းစာရြက္။ သူ႔ဘက္ကလက္ခံသည္၊ လက္မခံသည္ကိုပဓာနမထားဘဲသူ႔ထံအတင္းထိုးေပးခဲ့ေသာစာရြက္ဟာအခုေတာ့သူ႔လက္ထဲမွာအခန္႔သား။
အဟက္...သူ႔အျဖစ္ကလည္းရီခ်င္စရာ။ ကိုယ့္ဘက္ကျပတ္ျပတ္သားသားျငင္းလို႔ရပါလ်က္ ဆိုေပးပါဆိုေသာစကားတစ္ခြန္းကိုအမိန့္တစ္ခုလိုနာခံေနမိတာဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။ ေမ့ပစ္မယ္ဆိုၿပီးအားတင္းထားသမ်ွဟာhyungမ်က္ႏွာျမင္လိုက္သည္ႏွင့္အကုန္သဲထဲေရသြန္ျဖစ္သြားရေလာက္ေအာင္သူဟာhyungထံနစ္မြန္းေနခဲ့ၿပီလား။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းနားမလည္သလိုhyungကိုလည္းနားမလည္ေတာ့။ လမ္းခြဲထားတာမွမၾကာေသးတဲ့အဆက္ေဟာင္းတစ္ေယာက္ကိုေနာက္ထြက္မဲ့albumအတြက္featuringဆိုေပးပါဆိုတာဘယ္လိုမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္မႈမ်ိဳးလဲ။ ၿငီးေငြ႔လို႔ဆိုတဲ့အေျကာင္းျပခ်က္နဲ့ထားရစ္ခဲ့ၿပီးမွဘယ္လိုစိတ္မ်ိဳးနဲ႔သူ႔ကိုfeaturingဆိုေပးဖို႔အကူအညီေတာင္းရတာလဲ..။ သူ႔ဘက္ကိုေတာင္ထည့္မတြက္ေပးဘူးလား။ သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကိုေလးပင္စြာသာသူခ်မိသည္။ hyungအေၾကာင္းေတြးလိုက္သည္ႏွင့္အမွတ္မ႐ွိေသာႏွလံုးသားဟာတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ျမည္လာခဲ့ျပန္သည္။ မခြဲႏိုင္ရင္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ဖမ္းဆြဲထားလိုက္သင့္မွန္းသိေပမဲ့ေစာက္ေရးမပါတဲ့မာနကိုလက္ကိုင္ၿပီးကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုညာေနတဲ့သူဟာလည္းအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပင္.။
"က်စ္..စိတ္ေတြ႐ႈပ္လာၿပီ"
ဆံပင္ေတြထဲလက္ထိုးဖြကာညည္းတြားလိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးစားပြဲေလးေပၚတြင္တင္ထားေသာေရဘူးကိုယူကာေရေသာက္ရန္ၾကံမိသည္။ ေျပာင္သလင္းေနေသာဘူးခြံသာသူ႔အားဆီးႀကိဳေနေလရဲ႕။ ေရဓာတ္အနည္းငယ္လိုအပ္ေနေသာခနာၱကိုယ္ေၾကာင့္ေရဘူးကိုလက္ကိုင္ကာကုတင္ေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။ မေမ်ွာ္လင့္ပါဘဲသြားဖံုးရဲရဲေလးေတြေပၚေအာင္ရီျပေနတဲ့ကုတင္ေျခရင္းနံရံထပ္႐ွိသည့္
posterထဲမွhyungေၾကာင့္သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ကျပံဳးသြားမိေသးသည္။ က်စ္...မုန္းစရာေကာင္းလိုက္တာ။ တကယ္႐ူးေနတာဘဲ..ပတ္ခ္ဂ်ီမင္း။ အားမရစြာကိုယ့္ကိုကိုယ္က်ိန္ဆဲလိုက္ရင္းေရျဖည့္ရန္အခန္းအျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ အားတဲ့အခ်ိန္ေတာ့အခန္းနံရံမွမုန္းစရာေကာင္းတဲ့သူရဲ႕ပံုတို႔ကို႐ွင္းရမည္ဟုၾကံဆရင္းနဲ႔...။
