Zawgyi version
အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာေက်ာ္လြန္၍ဧည့္ခန္းထဲသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္စိမ္းသက္ေသာအေငြ႔အသက္တို့နဲ့ရင္ဆိုင္လိုက္ရသည္။ သူလာသည္ကိုသိေသာ္လည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာဂ်ံဳးဂု။ ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္ရင္းဖြင့္ထားလ်က္သားTVအားမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းျကည့္လ်က္.ရင္ခြင္ထဲမွမုန္႔ထုပ္ကိုႏိႈက္ကာေအးေအးလူလူစားေနေသာ္လည္းဂ်ံဳးဂုကသူ႔အားစိတ္ဆိုးမေျပေသးသလိုအသြင္ေဆာင္၏။
"ဂ်ံဳးဂု"
သူေခၚသည္ကိုမၾကားသလိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈဟန္ေဆာင္ရင္းသူ႔မုန္႔ထုပ္ကိုသာကိုင္လ်က္ဂ်ံဳးဂုကထိုင္ေနရာမွထကာမီးဖိုေခ်ာင္သို႔ဝင္သြားသည္။ ဂ်ံဳးဂုေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္းေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားသည္ကသူပင္။ ရင္ထဲမွေအာင့္သက္သက္ခံစားမႈကတစ္ဟုန္ထိုးဝင္ေရာက္လာ၏။
သေဘာမက်ရင္ေတာင္၊ သေဘာမတူနိုင္ရင္ေတာင္မွသူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္မို့ေလးစားေပးသင့္သည္မဟုတ္ပါလား။
သူလည္းထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ရသည္မွာလြယ္ကူခဲ့သည္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့။ တစ္ဘဝလံုးအတြက္မက္ခဲ့သည့္အိမ္မက္ကိုစြန္႔လႊတ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာသူ႔အတြက္ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းျပီး ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲမွန္း
ထိုအိမ္မက္တစ္ခုတည္းကိုအတူထုဆစ္ေနတဲ့လူေတြကပိုသိသင့္သည္။ ထိုခက္ခဲလြန္းလွေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုအခ်ိန္ယူ ခ်ခဲ့တဲ့သူ႔ကိုေထြးေပြ႔မေပးေတာင္ ႏွစ္သိမ့္ေပးရမည့္အစားအခုလိုေ႐ွာင္ခြာေနသည္ကသူ႔ရင္အားစို့နစ္လာေစ၏။
"ဂ်ီမင္း"
အနားသို့လာရပ္ရင္းသူ႔ပုခံုးတစ္ဖက္ေပၚလက္တင္ကာဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးအားေပးသလိုသေဘာေဆာင္လာေသာထယ္ေယာင္း။ သူ႔အားေဆြးေျမ့စြာၾကည့္ေနေသာထယ္ေယာင္းကိုမပီသေသာအျပံဳးတစ္ခုျဖင့္တံု႔ျပန္မိလိုက္သည္။
"ဂ်ံဳးဂုကမင္းကိုစိတ္ဆိုးေနတုန္းမို႔ပါ"
"..."
"တကယ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီလား?"
"ငါအခ်ိန္အၾကာႀကီးယူၿပီးစဥ္းစားၾကည့္ခဲ့တယ္..ထယ္ေယာင္း...ငါအရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ"
