Write Me a Heartache

Chapter 50

I stared at my husband as he sleeps. Para akong tanga ngayong madaling araw na sobrang lapad ng ngiti dahil lang sa isang singsing at sa lalaking katabi ko. He was probably exhausted from last night. Well, last night was... perfect.

Lumipat ang tingin ko sa kaliwa kong kamay. May maliit iyong diamond sa gitna at sa loob ay may nakasulat na Congress. Minsan iniisip ko kung may balak bang pumasok sa pulitika si Grant, pero kahit ano naman, I'll support him.

I smiled once again. Lord, I must have done something great in my past life for you to give me such a blessing. Everything started in a mess. I was just looking for my mother, but You gave me something more. You gave a new friends, family, and now my husband. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kung mawawala sila. I'll probably lose my mind, and I hope that won't happen.

I traced his jaw up to his lips. Bahagya siyang gumalaw upang hapitin ako palapit sa kanya. His arms caged me, and I want to be caged here for the rest of my life. Sa lahat ng mananakop, siya lang ang gusto ko. I laughed at myself. He's far from that, I can say. He was so gentle last night, and that was my favorite way of surrendering.

"Aren't you tired..." he mumbled. I looked up to his face and his eyes were half-opened. Para nangang umiilaw ang mata niya ngayong madilim.

"I won't get tired of you." Bulong ko sa kanya. The corner of his lips rose. "I love you." I whispered, but then he closed his eyes. Pagod na pagod? I kissed his chest many times and feel his heart beat syncing with mine. I've never felt this happy before. Every time I am with him, I just get happier. Walang mapagsidlan ang nararamdaman ko, thanks to this man.

I closed my eyes and prayed that this won't end.

Nagising ako sa malamig na bagay na dumadampi sa aking panga. Kaagad akong dumilat. And there... I've seen the love of my life. Sobrang fulfilling ng pakiramdam na babangon ka katabi ang taong mahal mo. Lord, thank you po ulit.

"Morning, Congress..." he greeted. Isiniksik niya ang mukha niya sa aking leeg. I covered my mouth before talking.

"Get off me, I haven't brushed my teeth..." sabi ko sa kanya. Tumawa ito nang tumawa. "Really?" pilit niyang tinanggal ang kamay ko sa aking bibig. When he removed it successfully, he dipped his head to kiss me. Nawala na sa isip ko ang pagtu-toothbrush at gumanti na lang sa kanyang mga halik. Hinawi nito ang buhok ko at dahan-dahang bumaba ang halik niya sa aking balikat.

"You smell good. You don't have to brush your teeth." He laughed. Itinulak ko siya palayo at itinabing ang kumot sa sarili. All I'm wearing is his shirt from last night. Hindi na ako nakapagpalit.

"Labas ka muna, please? I'll just change." Pakiusap ko sa kanya. Tumaas lamang ang kilay nito sa akin.

"Why?"

"Maliligo nga ako."

"I've seen all of you last night, bakit mo pa ako papalabasin. Oh, come on." He teased. Pinalipad ko ang isang unan sa kanya dahil sa sobrang hiya. Hindi naman naglaho ang ngiti niyang nang-aasar.

"Sige na, please?" I asked again. Iba naman yung kagabi... I blushed at the thought of what happened last night. Shit.

"No, gusto mo tulungan pa kita." He teased again. Sa sobrang hiya ko, kinuha ko ang kumot at hinila iyon papunta sa CR, 'yon nga lang nang natapos akong maligo ay wala ang robe ko doon. Suot ni Grant! Panigurado ay kasya 'yon sa kanya dahil malaki iyon sa akin.

"Give me my robe!" sigaw ko mula sa CR.

"What?"

"My robe!"

"What?"

Doon ko na-realize na ginagago niya lang ako. I'm sure he can hear me!

"Open the door, iaabot ko sayo." He said. Binuksan ko naman ang pinto pero wala naman siyang hawak na robe. Nagulat na lang ako ng inipit niya ang kamay niya para makapasok sa loob.

"What the hell! Labas! Labas!" tili ko. Hindi ko alam kung ano ang tatakpan ko nang magsimula niyang paglakbayin ang mata niya sa katawan ko. Dirty eyes!

"Shit, labas ka na!" sigaw ko. Tumawa nang tumawa ang walanghiya bago nagsalita.

"Ako na magtatakip—"

"Out!" sigaw ko at itinulak siya palabas. Tawa nang tawa si Grant nang tuluyan ko siyang maitaboy.

Hanggang sa kumakain kami ay inaasar niya ako kaya hindi ko siya pinapansin. Napansin iyon nila Dad at nila tita Sav.

"Magkaaway kayo?" bulong ni tita Sav. Umiling ako. "Nag-aasar po kasi siya."

"You know what, ngayon ko lang nakitang sobrang playful n'yan." Ngiti ni tita Sav bago nagpatuloy sa pagkain. Nang matapos, hinatid kami ni Dad sa labas ng bahay.

"Take care, anak. I'm happy for you."

That was Dad's parting message to me. Halos dala ko rin ang lahat ng gamit ko mula sa bahay dahil I'm moving to Grant's house. Hawak niya ang kamay ko habang nagda-drive, which is almost seven hours. Sabi ko nga ay papalitan ko siya sa pagda-drive pero ayaw niya naman.

"Reserve your energy." Hinampas ko siya.

He really drained my energy that night. Kaya naman halos ma-late ako sa trabaho. Unang araw ko pa naman.

"Congress! Not yet done?" sigaw niya mula sa garahe ng bahay na binili niya para sa amin. It was almost as big as their house. Biniro ko nga siya na baka hindi kami magkita doon.

"Ito na, wait lang!" sagot ko habang nagsusuot ng heels. Sinamaan niya 'yon ng tingin.

"Do you really have to wear that?"

"Yes."

Pagdating sa office bumungad sa akin si Cara at si Kira. "Gaga ka! Bakit di kami invited?!" sigaw ni Kira sa akin. Nag-peace sign lang ako bago nila ako hinila palayo sa asawa ko. Oh my gosh, asawa?

"Later." Sabi ni Grant.

"Shet? Christian Grey?" side comment ni Cara.

"Omg, nag-ano na kayo?" curious na tanong ni Cara. Kaagad namang hinampas ni Kira ang huli.

"Manyak!" sigaw nito. "Pero? You know?" tanong din ni Kira.

"Mga walanghiya kayo! Malamang."

Napakalakas nang tawanan namin kaya naman hindi na kami nagulat nang may kumatok na isang katrabaho namin sa pinto, sa gulat namin, si Elisa iyon. Akala ko ba secretary lang 'to?

"Sorry! Masaya lang kami for our friend. You know, she just got married!" halata ang pang-uuyam ni Kira dito. Baliw talaga.

"Kay Grant, of course."

"What?"

Biglang bumungad sa nakabukas na pinto si Grant. Nang mapansin ni Elisa ang tinitignan namin, lumingon din siya don.

"Grant!" she called. Tumaas ang kilay naming tatlo at nagpalitan ng tingin.

"Excuse me, I'll get my wife."

Samantha Gabrielle A. Ortega. Grant's wife, sounds great.