𝙏𝙝𝙚 𝙁𝙞𝙣𝙖𝙡 𝘾𝙤𝙪𝙧𝙩𝙖𝙞𝙣 » 𝘴𝘵𝘢𝘳𝘬

» özür dilerim

"Hey, Paul, nasıl gidiyor?"

Gözlerimi açmayı reddederek olduğum yerde kalmaya çalıştım. Odaklan, odaklan, odaklan.

"Oh, tanrım... bu lazerler de nereden çıktı?!"

Var olduğumu hissetmeye ihtiyacım varmışçasına koltuk kenarlarını kavradım. Komodini ve yerini hızla soğuk cama bırakan duvarı...

"Bu konuda berbatsın." dedi.

"Bariz olanı belli ettiğin için teşekkürler." avuçlarımı göğsüne bastırıp onu geriye ittim. Formasının üzeri yanıklarla kaplıydı.

Geriye doğru sendelerken "Lazerler zekiceydi." diye belirtip kapıyı örttü.

"İşe yaramadıysa nasıl zekice oluyor?"

"Takım elbisemi mahvetti ve modumu düşürdü." sadece Squidward boxerıyla kalana kadar üzerindekileri çıkarıp yüzüme sırayla (ve istikrarla) fırlattığında kendimi oflayarak yere attım. O gidene kadar bu şekilde kalabilir miydim? Tam bir baş ağrısıydı çünkü.

Çıkardığı seslerden yanıma uzandığını anlayabiliyordum. Nereye gidersem oraya geliyordu ve kısa bir süre sonra da eli avucuma girmek için çabalamaya başlamıştı.

"Bu olmayacak." sert bir tonda söyledim.

"Özür dilerim."