𝙏𝙝𝙚 𝙁𝙞𝙣𝙖𝙡 𝘾𝙤𝙪𝙧𝙩𝙖𝙞𝙣 » 𝘴𝘵𝘢𝘳𝘬

» hiçbir fikrim yok

Aramalarımın sürekli geri çevrildiği telefonumu yatağın üzerine fırlattım. Arkadaşlarımın hiçbirine ulaşamamak beni korkutuyordu. Beni artık görmek istememeleri fikrini düşünmek bile istemiyordum.

"Sen ciddi misin?"

Ayağını kapan bubi tuzağını işaret ettiğinde dayanamayarak kıkırdadım. Bacağı kanlar içinde kalmıştı.

"Evine dön." dedim.

Sesimi taklit ettikten sonra gözlerini devirdi. Yanıma yürürken topallıyordu ve aynı zamanda inliyordu. Ayağını kaldırıp pencere oyuğuna, yanıma koydu. "Düzelt."

"Hayır." keyif aldığımı belirtircesine sırıttım.

"Tanrım, Ocean!" inanamazmış gibi ellerini saçlarına geçirdi. "Siktiğimin kapanını düzelt!"

"Sen ağladın mı?"

"Hayır..." dudaklarını büzerek dışarıyı izlemeye başladı.

"Yanakların çizik çizik olmuş." söylediklerimi destekler gibi, tırnaklarımla yanaklarımı çizerken söyledim. Onu çıldırttığını görebiliyordum ve bu da beni çıldırtıyordu. İyi yönde.

"Hiçbir fikrim yok." omuz silkti.