𝙏𝙝𝙚 𝙁𝙞𝙣𝙖𝙡 𝘾𝙤𝙪𝙧𝙩𝙖𝙞𝙣 » 𝘴𝘵𝘢𝘳𝘬

» bir maske gibi

Artık bir penceremin olmadığı gerçeğiyle yüzleşerek bakışlarımı dingin sularda gezdirdim. Burası belki de ona en yakın şey olabilirdi. Bir parçası olana kadar ne kadar tehlikeli ve nasıl varlıklarla dolu olduğunu anlamıyordunuz. Yüzeyde sadece güneşin gölgesi vardı. Bir maske gibi.

Artık gözlerimi kapadığımda gidecek hiçbir yer göremiyordum. Tek gördüğüm, bütün emeklerimin kızgın lavlar içinde yüzdüğüydü.

Gerçek şu ki, kafamdaki herkesin isimleri var. Aylarca, yıllarca sizi tehdit eden, sizi öldürmek isteyen insanlar olduğunu düşünün. Duyduklarımın gerçek olmadığını bilmeme rağmen korkularımdan kaçamıyordum. Yemek yemek, gezmek gibi basit şeyleri bile yapamıyordum.

Kendi vücudumu, beynimin içinde yaşayan birileri ile paylaşıyor gibiyim. Aklıma bir şey geldiğinde onlar hemen yorum yapıyorlar. Bir radyoda bangır bangır çalan şeytani sesler gibi. Meditasyon bu sesi biraz olsun düşürüyor ama onların söylediği korkunç şeyler asla gitmiyordu. Kapının ardında olduklarını bilmek...

Ve yüzdüğüm zamanlarda da beni sahilde bekliyorlar. Bu sayede onlardan biraz da olsa uzaklaşabiliyor, suyun altına dalıyorum rahatlamak için.

Şimdiyse hiçbirinden haber alamıyorum. Çünkü O' nu gördüğümde hepsi birden sustu.