Wattys 2019 Genç Yetişkin kategorisi kazananı!
"Bazı hikayeler, başladığını sandığınız zamandan çok evvel başlar."
Bu hikaye Sanat Lisesi'nde okuyan bir grup arkadaşın eğlenceli anları, bir aileye dönüşen dostlukları ve ilk aşkları ile ilgili... An...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Pazar akşamı yurda dönmek, kalbimin bir parçasını geride bırakıp diğer parçasını bulmak gibiydi. Bize öğretilene göre ev, sadece bir tanedir. Ama ben şanslı çocuklardandım, çünkü kendime yeni bir aile daha bulmuştum.
"Seni çok özledim sevgilim!" Alice'in kulübesine doğru koşarken gözleri beni buldu. O aniden üzerime doğru atıldığında, karanlığın ortasında çimenlerden doğrulan bir gölge çığlığımın boğazıma takılmasına sebep oldu.
"Bu kadar samimi olduğumuzu bilmiyordum, Hera Alkan!"
"Seni görmedim!" Elimi kalbime bastırdığımda, o kadar hızlı atıyordu ki, bunun sadece korkudan olmadığını yalnızca ben biliyordum. Alice kuyruğunu onun yüzüne çarpa çarpa dizlerime tırmandığında, kahkahasına ortak oldum. Buğday rengi kulaklarından, boynuna doğru bir keşfe çıktı ellerim. "Demek yemek getiren sendin."
"Paylaşımcı bir kişiyim." diyerek göz kırptı.
Ve bu seni eşsiz yapan şeylerden sadece biri...
Üstüne mi kusayım, sen vıcık vıcık romantizminin içinde boğulur musun?
İçimdeki sesi bir şekilde duymasından korkarak gözlerimi yere indirdim. Alice beni özlediğini anlatmak istercesine, büyük ihtimalle öğrencilerin balkonundan düşmüş bir çorabı dişlerinin arasında getirip önüme bıraktı. Kulaklarını kaldırdı, dilini aşağı sarkıttı ve içten bir teşekkür bekledi.
"Allah'ım!" diye haykırdım coşkuyla. "Aldığım en güzel hediye!"
"Sen daha önce nasıl insanlarla beraber oldun?"
"Sana hediye getirmediği için kıskanıyorsun."
Aras Bulut kendini yeniden çimenlere bıraktı ve kollarını başının altında yastık misali birleştirdi.
"Bir keresinde ölü bir fare almıştım." Yüzümü buruştururken şok içinde Alice'e baktım. Ama o kadar düşüncelerimden bağımsız, mutlulukla parlıyordu ki gözleri başımı iki yana salladım.
"Kime ne hediye vereceğini biliyor mu dersin?" diye alay ettim. Yüzünde muzip bir tebessüm dolaştı ve kirpiklerini aşağıya indirdi.
"Sen kesinlikle Meyra'nın arkadaşısın, değil mi?" Kirpikleri yukarıya kalktı ve yıldızları ağırladı göz bebekleri. "En iyilerinden biri..."
"Hayır." dedim, yanına otururken. "En iyisi!"
Sormak istediğim soru, dilimin ucuna kadar geldi. En iyisi ben olduğum halde, neden daha önce Aras Bulut'la ilgili hiçbir şey duymamıştım ağzından?
Ellerimdeki çorabı içe doğru katladım ve top haline getirdim. Alice'in gözleri önünde kaldırıp çimenliğin diğer tarafına attım.
"Yakala kızım!" Alice gözleriyle çorabı takip etti ve fişek gibi fırlayıp yerinden, peşinden koştu.
