Mga alon sa karagata’y nangag-uunahan
Sa pagpugay sa lupa’t mga usling batuhan
Upang maging kaaya-aya sa bathalang nananahan
Kung kaya’t pagbagtas nila’y lubhang napakarahan…
Sinag ng buwan ay sadyang mapamihag
Sa dilim ng gabi na ibig ng lumiwanag
Kislap ng mga bituin di na halos mabanaag
Nang mga mata kong ang luha’y lumalaglag…
Simoy ng hangin ay pilit kong nilalanghap
Upang maging buo ang mumunting pangarap
Sa isang diwata na minsan ko pang nakaharap
Na minsan ko ring hinandugan ng aking paglingap…
Ngunit sadyang maramot yaring tadhana
Pagtatagpo naming ay lubhang pinaikli pa
Di ko maatim na sa kanya’y magpahayag na
Pagkat di pa panahon ng takdang pagbunga…
Laking lungkot ko ng kami’y magkahiwalay
Niloloob ko sa kanya ay di nagawang maialay
Kapalaran kaya sa akin ay mayroon pang maibibigay
Isa pang pagkakataon na kay tagal kong hinintay…
Ngunit hindi parin ako nawawalan ng pag-asa
Na baka sakaling sumagi ako sa kanyang alaala
Mabigkas manlang ako sa kanyang pananalita
Mga hapis sa puso ko’y maiibsan na’t mawawala…
Narito ako ngayon sa aking pag-iisa
Pawang gunita niya ang aking nakikita
Larawan mo sa dilim ang nakakasama
Hanggang sa sumapit ang bagong umaga…
Sa Tulang: “Pangarap Kita”
Ni: Aspog Kulas Piro
ESTÁS LEYENDO
Pusong Namamaalam
PoesíaSalamat sa lahat ng tumatangkilik sa aking mga tulang kathang-isip. Isang kaparaanan ito upang mailahad ang bawat nilalaman ng puso't kalooban, malungkot man ito o masaya ang mahalaga ay manatiling totoo sa sarili at makapag-bigay aliw sa mga bumaba...
