Haunted (Voltooid)

Hoofdstuk 5 - Wessel

Hoofdstuk 5

Wessel

 

Toen ik weer buiten was, kon ik Mert nergens meer vinden. Ik bleef nog even buiten staan, genietend van de frisse lucht. Al snel had een ander meisje mijn aandacht getrokken. Ik volgde elke beweging van haar. Totdat ik daar Mert zag. Ik schudde glimlachend met mijn hoofd. De mongool. Hij had een vriendin, maar vreemd gaan paste daar blijkbaar ook bij. Dat zou nou echt niets voor mij zijn. Ik begon überhaupt al niet aan een vriendin. Ik zag dat Mert mij zag en hij stak zijn bierflesje omhoog ter begroeting. Ik deed hetzelfde terug. Ik besloot weer terug naar binnen te gaan, buiten was ik toch maar alleen. Binnen liep ik al meteen tegen Sebastiaan op.

‘Hey man, uitkijken’, brulde hij in mijn oor.

‘Sorry’, zei ik verontschuldigend.

Zo te zien had hij al veel op. Hij kon niet meer recht lopen, en alles was grappig.

‘Heb je nog een meisje gescoord?’

‘Eentje.’

‘Ach joh, dat is niet genoeg. Neuk er eens eentje.’

Ik schudde mijn hoofd. ‘Dat laat ik wel aan jou over Sebas, als je tenminste nog helder genoeg bent’, en ik sloeg hem vriendelijk op zijn schouder. Wat blijkbaar al te veel was. Sebastiaan verloor meteen zijn evenwicht en ik moest hem opvangen, anders zou hij vallen. Ik hield het niet meer van het lachen.

‘Waar is Mert?’

‘Buiten, met een nieuwe meid. En daar is buiten’, zei ik plagend en wees met mijn vinger naar de deur. Sebastiaan sloeg mijn vinger wild weg, en liep zigzaggend naar buiten.

Natuurlijk kon mijn perfecte uiterlijk niet lang ongemerkt blijven. Hoor de sarcasme. Nee echt, soms was ik het helemaal zat. Ik kon geen paar minuten alleen staan, of er was al weer een meisje bij. En deze was eerlijk gezegd wel erg lachwekkend. Ze stond voor mij te dansen. Ik moest echt mijn lach inhouden.

‘Je kan heel goed dansen, maar ik ga weer richting mijn vrienden’, zei ik tegen haar en gaf haar een kus op haar wang.

Ergens achterin het café vond ik Rick. Rick was de tweede eyecatcher. Hij was het tegenovergestelde van mijn uiterlijk. Blond en blauwe ogen. Qua innerlijk leken we wel op elkaar.

‘Rickmans, Sebas is kei bezopen’, zei ik lachend tegen hem.

‘Haha de sukkel. Heb je al veel gescoord vanavond?’

Ik schudde mijn hoofd. ‘Zonder meisjes kan ik ook prima plezier hebben man.’

‘Ik wil het niet weten’, zei Rick en schudde zijn hoofd.

‘Kijk ik bedoelde het serieus, en jij moet er meteen weer over door denken’, zei ik lachend. ‘Waar zijn Sarina en Mirthe?’

‘Ik heb het gister uitgemaakt met Mirthe. Dus ik denk dat ze hier niet zijn.’

‘Waarom?’ vroeg ik geïnteresseerd.

‘Ik miste het single leven. Ik bedoel, kijk eens, Hoeveel meiden kijken nu naar ons? Ik kan er zo al vier aanwijzen. Dat mis ik het. Het scharrelen zonder er verdere bedoelingen mee te hebben. De seks zonder de volgende dag diegene een ontbijtje op bed te brengen.’

Hier had ik eigenlijk geen antwoord op. Ik was precies zo. Ik had een relatie met Sarina, een half jaartje. Mijn serieuste relatie in heel mijn leven. Maar ik maakte het uit. Omdat ik me benauwd voelde. Sarina noemde het bindingsangst en ze wilde er aan gaan werken. Met een psycholoog. Dat zag ik niet zitten, dus kregen we ruzie. Na een paar maanden was dat ook weer over, en nu kunnen we weer normaal met elkaar omgaan.

‘Hey’, ik werd wakker geschud uit mijn gedachte. Er stond een meisje met bruine krullen voor onze neuzen.

‘Hee’, zei Rick terug. Een tweede meisje kwam naast haar staan. Rick pakte mijn arm vast, en trok mij een stukje mee. ‘Kwartet?’ fluisterde hij in mijn oor. Ik duwde hem van mij af. ‘Nee, daarvoor zal je Sebastiaan nodig hebben.’