biliyor musun?
artık huzursuz etmiyor beni karanlık bir oda...
çünkü ruhum aydınlıktayken daha huzursuz hissediyor,
ve sanırım ben, fark edilmekten korkuyorum...
eskiden korktuğum gök gürültüleri, şimdilerde ninni gibi geliyor bana.
kuş sesleriyse kulağımı tırmalıyor..
şimşekler çarpmıyor artık kalbimde,
onun yerini tutulmamış sözler devralıyor..
biliyor musun?
fark edilmekten korkuyorum ben.
kendimi kandırmayacağım bu sefer.
deli gibi korkuyorum hem de...
birisinin duygularımı görmesinden, hele ki bana acımasından...
o kadar çok korkuyorum ki; ellerimin ani titremelerine, mideme giren sancılara ve bacaklarımdaki gücün bir anda çekilmesine sebep oluyor bu korkum.
evet,
panik atak geçiriyorum
çok da önemli bir şey değil.
3 senedir alıştım artık.
son günlerde sıklığı gözle görülür bir şekilde artsa da...idare edebiliyorum.
çünkü hiçbir şey senin tutamadığın yeminlerinden daha acı verici olamaz.
şimdi...gözyaşlarımdan yapılmış yorganıma sımsıkı sarılmalıyım.
çünkü onlar bana, gülüşlerimden daha samimi ve gerçekler..
-kendime yabancıyım, sevgilim. sana veya ona değil. bir tek kendime yabancı...-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
listen before i go
Poetrybir tek kelimelerle haykırabilirim. sanmıyorum şiirlerimin çalınacağını ama yine de eğer bir yerlerde görürseniz kelimelerimi lütfen benimle iletişime geçin.
