polyanna ve kaygılar

notasız müzikler,

Elimde bir demet çiçek ile her zaman ki bankımıza oturdum.

Dizine bant yapıştırmakta olan Polyanna, bana gülümsedi.

"Dizine ne oldu?" Salıncakta sallanan kahverengi saçlı bir kızı gösterdi. "Onunla oynarken düştüm," Kıkırdadı ve devam etti. "Beni düşürdü ama hatasını kabul etmiyor." Kaşlarım kendiliğinden çatıldı.

"Ama seninle arkadaş olmama izin vermemiştin?" Elimi kavradı ve kalbimin üstüne koydu. "Ben senin içindeyim. Anılarındayım. Kalbindeyim. Zihnindeyim. Her yerdeyim," Parka baktı ve devam etti. "Ama çocukluğunla, benimle arkadaş olamazsın."

Afallamıştım. "Anlamadım?" Kafasını onaylamazca salladı ve yüzüme dikkatle bakmaya başladı.

Sarı saçlar, yeşil gözler, minik bir burun ve minik dudaklar. Bu çocuk benim kopyamdı.

Zihnimi tek tek işgâl eden düşünceler, her kafadan çıkan sesler burayı hemen terketme isteği uyandırıyordu.

Bu kız halüsinasyon muydu? Deliriyor muydum yavaş yavaş yoksa?

Çiçeği yere attım ve oradan koşarak kaçtım.