You changed me...

7ο κεφαλαιο

Κατερινας pov

Εδώ και πολλη ώρα καθόμαστε με τα παιδιά και μιλάμε για διάφορα θέματα διασκεδάζοντας!Όμως βλέπω τον Άρη κάπως σκεπτικό!!

"Έι εχεις κάτι?"τον ρωτάω

"Ε? Όχι καλέ γιατι?Λοιπόν τι λεγατε?"

Κατάλαβα ότι κάτι είχε όμως επειδή δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση  απλά άλλαξα θέμα και αρχίσαμε να μιλάμε όλοι μαζί ξανά

Περνούσαμε πολύ ωραία μέχρι που μετά από λίγο ήρθε ο τύπος που μιλούσε πριν έρθουμε ο Σταύρος

"Ελάτε μαζί μου για λίγο"τους είπε άγρια με μια βαρια φωνή. Ήταν πολύ μυώδης και αν κρίνω από τα σκισμενα μαύρα ρούχα με νεκροκεφαλές, τα σκουλαρίκια στην μύτη και τα τατουάζ που καλύπτουν το δέρμα του δεν είναι και από τους πιο καλούς τύπους🤔😐

Αυτοί τότε κοίταξαν περίεργα τον σταυρό και μετά εμάς με ένα βλεμα<<μην ανησυχείτε ερχόμαστε σε λιγο>>και τον ακολουθανε προς τα έξω

"Τι φάση?!ποιος ήταν αυτός και τι τους ήθελε"λέει η Άννα μόλις βγήκαν τελείως έξω χωρίς να μπορούν να μας ακούσουν

"Δεν-εχω-ιδεα"της είπα καθώς κοιτουσα προς την εξοδο αγχωμενη μπας και τους δω να μιλάνε

Όχι δεν είμαι καθόλου κουτσομπολα...:-)

Μετά από λίγο τα αγόρια ερχονται μέσα με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και κατευθύνονται προς τα εμας

"Τι έγινε"λέμε με την Άννα ταυτόχρονα αλλά δεν παίρνουμε απάντηση

Κάθισαν στις θέσεις τους και για λίγη ώρα δεν μιλούσε κανεις καθώς και οι τρεις τους σκεφτοντουσαν και κάτι τους απασχολούσε

"Τι έγινε?" ρωτάω σιγανα τον Άρη καθώς καθόταν δίπλα μου

"Τίποτα!"μου απαντάει απότομα και εγώ δεν είπα κάτι

(...)
Πέρασαν δέκα λεπτά και ακόμα δεν έχει μιλήσει κανείς τους

"Ε τι θα γίνει έτσι θα την βγαλουμε!!!"λέει η Άννα αγανακτισμένη

"Ε ναι αν είναι πάμε να φύγουμε αφού δεν μιλάει κανείς σας"
Την συμπλήρωσα εγώ αναφερουμενη στα αγόρια

"Πωωω χεστε μας και σεις άλλη δουλειά δεν έχετε να κάνετε μόνο να κουτσομπολευετε?άντε πιείτε τους χυμουλιδες σας"

Μας Λέει ο Αρης απότομα και εμείς τον κοιτάμε εκπληκτες

Μα καλά τι λέει?πριν λίγο καθόμασταν και γέλουσαμε και τώρα μας μιλάει έτσι?!και τι τον πειράζει που δεν πίνουμε

"Ε νταξει ρε μαλακά ηρέμησε!!δεν μας φταίνε σε κάτι!"του λέει ο Σταύρος κρατοντας του τον ώμο

"Άστο σταυρό άστο...δεν χρειαζεται!!!καταλάβαμε πολυ καλά τι γνώμη έχει ο φίλος σας για εμας!"

Λέω ενώ κρατάω τα δακρυα να μην πέσουν από τα μάτια μου!!δεν έχω εκνευριστεί μόνο γι αυτά που μας είπε αλλά και γι την γρήγορη αλλαγή της συμπεριφοράς του! Όμως δεν πρόκειται να κλάψω μπροστά τους

"Άντε φύγετε ρε και πολύ σας ανεχτηκαμε!!!"
Πεταγετε και λέει ο Νίκος  μέσ' τα νεύρα

Μα τι πάθανε και οι δυο τους??τους κάναμε κτ!!!!!????

"Ε είστε και πολύ ΜΑΛΑΚΕΣ!!"
ΦΩΝΑΖΕΙ  η Άννα και τρέχουμε και οι δύο να φύγουμε από το κλαμπ

(...)
Η ώρα πήγε 2 τα ξημερώματα και εγώ με την Άννα περπαταμε  χωρίς κάποιον προορισμό απλά δεν θέλουμε ούτε να γυρίσουμε πίσω ούτε να πάμε σπίτια μας σε αυτήν την κατάσταση
Πήγαμε στο περίπτερο να πάρουμε μια σοκολάτα για να ηρεμήσουμε και καθίσαμε σε ένα παγκάκι...

Hola

Ξέρετε...

Τα λέμε φιλουδιαα

***