You changed me...

17ο Κεφαλαιο

"άσε με σε παρακαλώ...!!!!!"
Φωνάζω και προσπαθώ να τον απομακρύνω με όση δύναμη μου έχει απομείνει

"Ω έλα βρε θα περάσουμε πολύ καλά οι δύο μας.."
Μου λέει.την ώρα που το χέρι του αρχίζει να κατεβαίνει από τον λαιμό μου
Τότε μέσα στους λυγμούς μου τον παρακαλώ να σταματήσει όμως εκείνος συνεχίζει γελωντας

Ξαφνικά ο μεγαλόσωμος άντρας πέφτει με δύναμη στο πάτωμα σαν να τον τράβηξε κάτι...με αποτέλεσμα οι καρποί μου να μείνουν ελεύθεροι και να πέσω κάτω με τα γόνατα ακουμπισμένα στο κρύο πάτωμα και τις παλάμες μου στο προσωπο μου όπου εκλεγε με λυγμούς...

Τότε βλέπω μια φυγουρα να με πλησιάζει όμως δεν μπορώ να δω καθαρά καθώς τα δάκρυα μου έχουν θολώσει τα μάτια μου, ομως αφού τα σκουπισω λίγο βλέπω τον Άρη και τον Νίκο

Ο Νίκος αφού είδε οτι είμαι καλά έτρεξε κατευθείαν στην Άννα η οποία είχε αρχίσει κάπως να συνελχεται όμως ζαλιζοταν πάρα πολύ...

"τι έγινε ΓΑΜΩΤΟ μου!! Τι έγινε!?"
Φωνάζει ο Άρης πηγαινοφερνοντας τα χέρια του μπρος πίσω στα μαλλιά του και μετά κοπανισε το χέρι του στον τοιχο

Εγώ έχω μείνει και κοιτάω το πάτωμα σοκαρισμένη

"τι σου έκανε?!!!! Σε άγγιξε ΓΑΜΩΤΟ μου???!!!!"
Λέει ο Άρης καθώς με σκουνταει

" ΠΕΣ ΜΟΥ "
Λέει και εγώ τρανταζομαι από τον φόβο μου, έχω πάθει σοκ

Καταλαβαίνει πως με τρόμαξε και μου χαϊδεύει την πλάτη

"συγνώμη που φώναξα... Σε άγγιξε όμως?"

"όχι..." καταφέρνω να απαντήσω και ανακουφίζεται στιγμιαία

"μόνο με φίλησε" λέω σιγανά και με την εικόνα στο μυαλό μου μαζεύονται ξανά δάκρυα στα μάτια μου

"ει ει έλα ηρέμησε τελείωσε τώρα σσσ" μου λέει και με βάζει στην αγκαλιά του ακουμπώντας στην 'λακουβα' του λαιμού του καθώς κλαιω

Μετα από λίγα λεπτά ηρέμησα κάπως
" σευχαριστώ.." του λέω και τον αγκαλιάζω ξανα
Μα πως ήξερε που είμαστε? Ευτυχώς ήρθαν αλλιώς ούτε θέλω να ξέρω τι θα γινοτανε

Και τότε μουρθε στο μυαλό η εικόνα που ο τύπος έδωσε μπουνιά στην Άννα

"Η ΆΝΝΑ" πετάγομαι ξαφνικά και κατευθύνομαι προς τα εκείνη

Η οποία βρίσκεται στα χέρια του Νίκου που της χαϊδεύει τα μαλλιά

Πλησιαζω