2 Yıl Önce
Ülkenin en ihtişamlı binasının tepesinden tüm Japonya'yı izliyordum. Artık buradaki yaşam beni sıkmaya başlamıştı. Yeniliklere ihtiyacım vardı. Ama bir yönetici olarak sürümle ilgilenmek zorundaydım. Gerçi işlerin başında ağabeyimi göstererek çoğu dertten kurtulmuştum. Onlara güveniyordum. Ben yokken bile kendi başlarının çaresine bakabilirlerdi. Ama nedense kurdum buraları terk etmek istemiyordu. Esen rüzgarla tüm düşüncelerimde dağılmıştı. Soğumaya başlayan hava yüzünden üşüyordum.
Balkondan içeri girerek ağabeyime baktım. Tabi kide bıraktığım yerde değildi.
Burası bizim yaşamımızı sürdürdüğümüz ülkenin en büyük otellerinden biriydi ve bize aitti.
Abimi bulmak adına aşağı kata inmek için asansöre bindim. Bir alfa olarak fazla çapkındı. Hâlâ ruh eşini bulamadığı için alfalığını bütün beta ve omegalar üzerinde kullanmayı seviyordu. Abimin katına geldiğimde açılan asansörle bir tane beta bana eşlik etmeye başladı. Abimin odasının önüne geldiğimde bende bulunan yedek anahtarla kapıyı açtım.
İçeri doğru adımlayıp salona yöneldiğimde gördüğüm görüntü pekde şaşırılacak bir şey değildi. Koltukda yayılarak oturan abim, kucağında oturan omega ve betalar.Beni farketmeleri için öksürdüm. Abimin harici herkes duruşunu değiştirip hatta odadan çıkarken, abime bakıyordum. Ne ara bu kadar dağıtmıştı kendini.
-"Ruh eşin olmayan hiç bir beta ve omegadan varis istemediğimi kaç defa dile getirmem gerek." Diye hatırlatmamı yaptım.
Oturduğu koltuğa daha çok yayılarak:
-"Sadece ihtiyaçlarım var. Hani sende de olan ama reddettiğin bir kaç ihtiyaç."
-"Bana laf atmasan olmazdı zaten."
-"Üzgün değilim küçük kuçu kuçu." Dediğinde güldüm.
-"Neyse senin rahatını bozduğuma göre kendi rahatım için bir şeyler yapabilirim. Görüşürüz." Diyerek göz kırptım.
Arkamı dönüp giderken hırlamalarını buradan duyabiliyordum ve aurosunuda.
-"Şu fenomenini kesmezsen olucaklardan sorumlu değilim. Luhan."
Tehdidim tabiki de işe yaramıştı. En son güçlerimi kullandığımda az kalsın bütün sürüdeki kurtlar birbirine saldıracaktı. Güçlerime ancak böyle inanabilmişlerdi. O günden sonra Tanaka sürüsünün asıl lideri ben olmuştum. Ama bizim haricimizdeki başka sürülerin bu duruma bakış açılarından dolayı sürü lideri abimdi. Ben yöneticiydim. O yapar, ben yönetirdim. Bir alfayı omeganın yönetmesi gurur kırıcı olsada o benim amacımı biliyordu. Asla abimin işlerine karışmaz kendi işlerimle ilgilenirdim. Tabi arada rahatını bozardım o ayrı.
Binanın çıkışına geldiğimde arabam beni bekliyordu. Yolcu koltuğuna oturduğumda şöföre şirkete sürmesini söyledim.
Şirkete geldiğimde ilk işim odamdaki yığılmış evrakları gözden geçirmekti. Bu şirket ailemizden bize kalan bir mirastı. Ayrıca bütün Tanaka sürüsünün gelir kaynağıydı. Sürü topraklarında yaşamayabilirdik. Ama bütün sürünün sorumluluğu bizim üzerimizdeydi. Bizim sürümüz hariç Japonyadaki üç sürüde bizim emrimizde çalışıyordu. Tüm Japonya' ya sahiptik.
Kapıdan içeri giren sağ kolumla ona döndüm.
-"Efendim. Müsait miydiniz?"
-"Park Lee içeri gel. Bir kaç evrak tamamlıyordum." Dedim önümdeki sandalyeyi göstererek.
Oturup:
-"Çok istediğiniz bir şey yapmanıza izin verilseydi ne yapardınız?" Diye bir soru yöneltti.
Dosyaları kapatıp tamamen ona yöneldim.
