I don't care [FY Fanfiction] #TBBW2019 #ABA2019

You Are Unique

Σε λιγότερο από 1 ώρα με τράβηξε από το χέρι και βγήκαμε έξω. Κανονικά θα έπρεπε να είναι σε καλύτερη κατάσταση αλλά έκανε την μαλακια να πιει και μπύρες από πάνω οπότε τα ίδια σκατα. Αποχώρησαμε από το κλαμπ και δεν είχα ιδέα που πάμε, ούτε αυτός είχε βασικά αλλά προσπάθησα να μην ταραχτω. Με κόλλησε σε έναν τοίχο και με κοίταξε στα μάτια, χαϊδέψε απαλά το μάγουλο μου και χαμογέλασε.

"Είμαι τόσο τυχερός που σε γνώρισα." είπα και άρχισε να με φιλάει.

"Γιατί το πιστεύεις αυτό;" τον ρώτησα γλυκά.

Αυτός πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να συγκεντρωθεί, είχε πιει αρκετά και του ήταν δύσκολο να μιλήσει καθαρά χωρίς να μπερδευτεί κι αυτό τον έκανε ακόμα πιο γλυκό εκείνη τη στιγμή .

"Είσαι η μόνη που δε με αντιμετωπίζει ως διάσημο, όχι ότι δεν είμαι, όλοι με λατρεύουν αλλά εσύ δε κοιτάς την φήμη μου, είσαι η μόνη που το έκανε αυτό..."

Ένιωσα τόσο όμορφα εκείνη τη στιγμή γιατί όντως ίσχυε απλά πίστευα ότι δεν τον ενδιέφερε και πολύ, πάντα έδειχνε πως ήταν το άτομο που ενδιαφερόταν μόνο για την φήμη του, πόσα λεφτά θα βγάλει και πόσες γκόμενές θα ρίξει αλλά ίσως είχε και μια άλλη πλευρά. Ίσως είπα μη χαιρεστε.

"Αλλά είμαι σίγουρος πως το ότι είμαι celebrity σε κάνει να νιώθεις ακόμα περισσότερα για μένα, με θεωρείς τέλειο;" ρώτησε και μου χαμογέλασε.

Τον κοιτούσα στα μάτια και ήταν τόσο κόκκινα, ήξερα πως να χειριστώ έναν μαστουρωμενο λόγω του Thomas αλλά ο F είναι και λίγο μαλακας οπότε ήθελε ξεκάθαρα ειδική μεταχείριση. Προσπάθησα να συγκεντρωθω τα λόγια του και να απαντήσω όσο πιο φυσιολογικά μπορούσα.

"Κανείς δεν είναι τέλειος μωρό μου αλλά για μένα είσαι ιδανικός."

"Ναι αλλά εγώ δεν είμαι ο κανένας, είμαι ο Prince FY captain..." απάντησε παράπονο.

"Ναι ναι σωστά, πως μπόρεσα να το ξεχάσω."

Για λίγο μείναμε σιωπηλοι και απλά κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον, η ατμόσφαιρα ήταν λίγο αμήχανη, για μένα τουλάχιστον. Αυτός σιγά σιγά άρχισε να κάνει πίσω αλλά παραπατουσε από την ζάλη, τον έπιασα και τον βοήθησα να κάτσει σε ένα παγκάκι που βρισκόταν λίγο πιο κάτω. Συνέχισε να μη μιλάει, κοιτούσε γύρω γύρω και γυρνούσε το κεφάλι του μια δεξιά μια αριστερά. Κάποια στιγμή σκάλωσε κάπου και δε μπορούσε να πάρει το βλέμμα του από εκεί, προσπαθούσα να καταλάβω τι κοιτούσε αλλά δεν είχα ιδέα τι το ενδιαφέρον μπορούσε να βρει κάποιος σε μερικά δέντρα.