Chapter V

188 11 2
                                    

"Bitterness is like cancer. It eats upon the host. But anger is like fire. It burns it all clean."

- Maya Angelou

Nagulat at napatigil sa paglalakad si Seth nang makita ang dalawang pamilyar na taong palabas ng Cloud Cafe. He planned to buy and eat some sweets and coffee-- maybe, para makalma ang kanyang sistema subalit nawalan na sya ng gana dahil sa nakita.

Agad na kumuyom ang kanyang mga kamay at panga sa pagkakita kay Tifa at Jared na mukhang kakagaling lang sa loob ng naturang Cafe.

"S-seth.." her voice was low yet he heard her. Kung dati ay gustong-gusto nyang naririnig iyon, ngayon hindi na. Dahil nakakadagdag lang iyon sa galit na nararamdaman nya.

Halata sa dalawa ang pagkagulat habang tumititig pabalik sa kanya. He wanted to laugh bitterly at that sight. It was one hell of a view!

Hindi sinasadyang napabaling ang tingin nya sa mga kamay nitong magkahawak. His jaw immediately clenched and he gritted his teeth. Again, it added fuel to his anger. Pinipilit nyang kalmahin ang sarili simula kanina dahil alam nyang walang magandang maidudulot kung patuloy syang magwawala sa opisina. Pero mukhang mapagbiro talaga ang tadhana dahil hindi pa man nya nagagawang kumalma, gusto na nya ulit magtapon ng kung ano sa pagmumukha nila.

"Rodriguez." Nalipat ang tingin nya sa lalaki. Seryoso itong nakatingin sa kanya at mukhang binabasa ang anumang ipapakita nyang reaksyon dito.

Seth smirked before Jared could even see the anger in his eyes. Yes, he was fuming in anger right now.. but he didn't want them to see. No. He would never give them the satisfaction of seeing him angry and affected. It was obvious that they didn't care anymore.

So, he laughed sarcastically instead. "Well, look who's here."

Pinantayan nya ang seryosong tingin ng kaharap. "Guttierez." he imitated Jared's tone too. Para naman malaman nitong hindi sya papatalo. Nagtitigan sila ng mariin, measuring each other, bago nya tignan muli ang katabi nito.

She was bowing her head like a shy kitten. Kung dati ay hindi nya maiwasang mamangha sa maamo nitong mukha, ngayon naman gusto na nyang mandiri. Why was she even like that? Hindi bagay.

"Martinez." he spat bitterly that made her froze. He wanted to scrunch his nose up with her reaction but then Jared interrupted.

"Are you okay?" his voice was obviously laced with worry as his hands made its way to her back. Bahagya pang nagulat si Tifa dito pero ngumiti agad matapos ay tumango. Napatiim ang labi ni Seth sa narinig. Why wouldn't she be okay? And what's with that gesture? It was disgusting as hell!

Napatikhim sya ng makitang ngingiti rin si Jared dito. He doesn't like that act. Besides, hindi ba nila alam na may nandidiri dito?

Napatingin agad ang dalawa sa kanya. Itinaas nya ang kanyang kilay sa mga ito. Yumuko ulit si Tifa, pero nakipagtitigan lang ulit sa kanya si Jared.

"Looks like you both have somewhere to go to. Well, i'll be on my way then. Baka makaistorbo pa ako sa balak nyo." he was trying not to sound bitter and he succeeded. It was an obvious mockery though.

The guy in front of him smirked. "Yes. Thank you." may halong sarkasmo din ang boses nito na hindi maiiwasang marinig. Ibinalik nito ang tingin sa katabi pagkatapos bago ito alalayang umalis.

Seth's hands was already colorless when they vanished in his sight. Sa tindi ng pagkakuyom nya dito ay tila nawalan na ito ng kulay.

He uttered a curse before going back to the parking lot instead of going inside the cafe.

He was eagerly following the black car in front of him when his phone rang. Dahil busy sya sa ginagawa hindi na nya ito naabot para tignan kung sino ang tumatawag sa kanya.

Halos mag-iisang oras bago nya itinigil ang kanyang sasakyan sa harap ng isang lumang bahay. Pamilyar iyon sa kanya at marami syang ala-ala doon. Mga ala-alang gusto nyang burahin at kalimutan pero hindi nya magawa-gawa.Napatalon pa sya ng maring ang pagtunog muli ng kanyang telepono habang pinagmamasdan sa malayo ang bahay na iyon. Agad nyang dinampot iyon eyeing the two person who was still inside the car he followed. Hindi nya tuloy maiwasang magtaka kung ano pang ginagawa ng dalawa at mukhang wala pa itong balak bumaba. Napahigpit ang kapit nya sa telepono sa mga naisip. Marahas na tinitigan nya na lang ang screen nito para malaman kung sino ang tumatawag imbes na mag isip pa ng kung ano. But when he did.. He wanted to scold at his self when he found out who was calling.

"Hey." he tried to sound jolly kahit na medyo naiinis sya at kinakabahan sa idadahilan oras na magtanong ito.

"Where are you? Akala ko ba mag'lu'lunch tayo together?" Mariing ipinikit nya ang mata ng maalalang may dapat pala syang puntahan kanina pa. Kaya pala parang may nakalimutan syang gawin.

Shit. "I--i'm sorry, something came up and i--" fvck! Ano na lang ang idadahilan nya? Narinig nyang bumuntong hininga ang nasa kabilang linya.

"It's okay. We can go some other time." alam nyang nagtatampo na ito pero laking pasalamat nya dahil hindi ito nagtaka. Sometimes he's just thankful that the lady wasn't suspicious of him. The lady obviously trusts him. Isa pa, mabuti nalang pala at mukhang busy din ito sa trabaho.

"Okay. I'll call you later then?"

"Okay. Bye. I love you."

Napangiti sya ng bahagya. "I love you too."

Matapos nyang ibaba ang tawag saka nya lang nakitang bumaba si Jared matapos ay umikot ito at pinagbuksan ng pintuan ang kasama. He gripped the wheel hard when he saw how he touch Tiffany's hand and motioned her to the house. Although he was surely angry and disgusted at the sight of them, he was also annoyed with his self for being like this.

Napasuntok nalang sya sa manibela sa sobrang pagkairita. What is he even doing? Why the hell was he following them? Naaasar sya! Hindi dapat! Hindi nya dapat ito ginagawa! Pero nangyari na kaya napasabunot nalang sya sa sarili. He remembered what his dad told him.

Approve the merger son. That's an order!

Nahigit nya ata ang kanyang hininga ng marinig nya iyon mula sa bibig ng sariling ama. He didn't expect him to say that like nothing's wrong with that set up! He tried asking why an he tried to protest, but he got nothing.

Buo na daw ang decisyon nito at para rin naman daw iyon sa ikabubuti ng lahat. Fuck it! Anong ikabubuti ang tinutukoy nito? His dad, of all people should know that he shouldn't try or even accept her in anything that has to do with his life anymore! Lalo na't alam nilang lahat na hindi mabuti ang dala nito. Napakasaklap na nga ang nangyaring pagkikita nilang muli-- na hindi nya inasahan kahit hanggang sa pagkamatay nya, and his day was supposed to be happy pero ng dahil sa pagkikita na iyon, nawala lang lahat-- at ngayon idadagdag pa ang merger na kung saka-sakali ay magiging dahilan ng muli nilang pagkikita? Kaya naman ng makaalis na ang kanyang ama hindi na nya napigilan pang ilabas ang galit nya. And it made him feel shit kasi obviously, apektado pa rin sya at hindi nya yon matanggap. At ngayon natatakot sya sa mga maaaring mangyari kapag nagkita at nagkasama pa silang ulit. Posibleng magbalik ang--

Napapikit sya at napasandal sa upuan ng kotse. No. He wouldn't let that happen. Not now. Not ever.

Unti-unti nyang idinilat ang mga mata at hinawakan ang susi ng sasakyan. He started the care engine once again, promising not to ever set foot in that place again.

Never.


-

Please do Vote! And leave a comment.

pasensya na po sa super tagal na ud. nakakagago kasi yung utak ko.. may naisip ulit na plot ng story at hindi na yon matanggal tanggal doon, kaya i chose to write it first. adik kasi na sehun yan-- nagpakulay ng ganung klase sa buhok nya, ayan tuloy! ~ yeah. alam kung wala pakong natatapos sa dami ng new story ko but hell, bahala na! haha. anyways thank you for reading this! harthart^^

btw, my new story was entitled Colors. baka madami kayong spare time? basahin nyo rin! xD solomot!

My Nerdy GuyWhere stories live. Discover now