I Accidentally Married A Dead Woman

Epilogue: Goodbye

Maghapon kaming narito ni Feira sa park. Alas singko na ng hapon ng napagdesisyonan naming umalis at pumunta sa magulang niya. Nagkwentuhan at nag-iyakan sila. Nag-paalam na si Feira sa mga magulang niya. Grabe ang iyak ni Mrs. Park at ni Feira. Masakit sa akin na ang taong mahal na mahal namin ay iiwan na kami. Pagkatapos namin sa mansion. Gusto ni Feira pumunta sa dagat. Gusto niya makita ang paglubog ng araw kaya nandito kami ngayon.

Walang tao rito sa tabing-dagat kundi kaming dalawa lang. Mula sa malayo, nakita namin ang mga maliliit na mga bangka na nangingisda.

Umupo kami dalawa sa buhangin. Isinandal ni Feira ang ulo sa balikat ko habang may ngiti sa labi ng nakita niya ang araw na dahan-dahan na nagpapaalam. Katulad niya na aalis na rin. Bumuntong-hininga ako at inakbayan siya.

"Ang ganda, Ced. Ang ganda ng araw." Manghang sabi niya.

" But you're the most beautiful for me. That sunset won't affect me because my eyes were already glued to you." Sabi ko sabay halik sa tuktok ng kaniyang ulo.

Tumingala siya para masilayan ang mata ko.

"Ang tangos ng ilong mo mahal ko." Nakangiting sabi niya.

"Binubola mo ako ha." Sabi ko at natawa ng kaunti.

"Ikaw rin eh." Sabi niya.

"Hindi ah. I'm saying the truth." Sabi ko.

" Okay." Sabi niya sabay pinulupot ang kaniyang mga kamay sa beywang ko. Gumalaw ako at inayos ang upo paharap sa kaniya.

"Stand up, Wife." Utos ko at nagtaka naman siya. Nagtataka siyang tumayo at pinagpagan ang dulo ng puting dress niya saka ako lumuhod sa buhangin.

"C-Ced." Utal niyang tawag sa pangalan ko habang nagulat sa ginawa ko.

Kinuha ko ang maliit at itim na kahon. Binuksan ko to bago nagsalita.

"Feira? I am Lance Cedwarg Hyun. Will you marry me all over again until this world end?" I asked to her sincerely. Her both hands covered her mouth while tears are falling hurriedly from her eyes down to her cheeks. I smile brightly to her while waiting for her answer.

"C-Ced? I-I do. Papakasalan kita kahit ilang beses pa kasi mahal kita." Nakangiting niyang sabi. Pagkasabi niya non ay tumayo na ako. Inilahad niya ang kaniyang kamay at kinuha ko ang gintong singsing na nakasuot sa kaniya at itinapon sa dagat.

"Bakit mo iyon tinapon?" Nagtataka niyang tanong.

" I bought that because of Jemea. It looks ugly on you so wear this one. Stop asking or I'll kiss you hard." Sabi ko at kinindatan siya. Isinuot ko ang white gold ring with tiny diamond on the middle.

"See? It's so pretty on you, only for you. It is specifically made for you, Wife." Sabi ko at niyakap niya ako.

" Sobrang saya ko." Masaya niyang sabi.

" Of course! You deserve to be happy." Sabi ko at hinalikan siya sa noo.

Bumabiyahe na kami ni Feira pabalik. Hindi maiaalis ang ngiti niya sa kaniyang mga labi. Mas mabuti na iyan, kung saan man siya pupunta dapat masaya siya. Minsan nakaw ng nakaw siya ng tingin sa akin na may ngiti sa labi. Ganon din ako sa kaniya. I'm happy because she's happy. Though the pain in my heart is still here. I don't know if i can live normally again when she's gone.

I stopped the car outside the restaurant. Una akong lumabas sa kotse at pinagbuksan si Feira.

"Bakit tayo nandito?" Tanong niya.

"Obviously my honey wife. We will eat. You should eat." Sabi ko at hinawakan ko ang kamay niya at maghawak-kamay kaming pumasok sa loob.

"Table for two." Sabi ko sa waiter and he guided us the way.