The Fuckboy L.P.

30

Πλησίασα το κρεβάτι του δωματίου, και τότε ήταν που την παρατήρησα καλύτερα.

Όχι

Δεν μπορεί!

Jen's p.o.v.

Πονάει το κεφάλι μου αφάνταστα, μετά από το ατύχημα. Απ' ότι με ενημέρωσε ο γιατρός, έχω περάσει τον κίνδυνο και ευτυχώς δεν έπαθα καμία αμνησία ή κάτι τέτοιο.

Όσο περίεργο και να σας φαίνεται, το πρώτο άτομο που ζήτησα να δω ήταν ο Liam. Ήθελα να του εξηγήσω τα πάντα. Θα ήταν πολύ άσχημο αν το μάθαινε από κάποιον άλλο, πριν από εμένα.

Έτσι λοιπόν, ζήτησα απο τον γιατρό που με εξέτασε, να τον φωνάξει.

Τον είδα να ανοίγει την πόρτα, και να περιεργάζεται τον χώρο, όταν το βλέπω να επικεντρώνει το βλέμμα του σε εμένα.

- Jen? Τ-τι κάνεις εδώ;
Τραύλισε

- Liam, να σου εξηγήσω.
Λέω διστακτικά.

- Τι να μου εξηγήσεις; Που είναι η Jess; Είναι καλά; Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;
Άρχισε να ρωτάει φανερά μπερδεμένος.

- Liam, δεν υπάρχει Jess.

- Τι; Πέθανε; Όχι, δεν μπορεί.
Φώναξε και δάκρυα κύλησαν στα μάγουλα του.

- Δεν κατάλαβες. Δεν πέθανε. Απλά δεν γεννήθηκε ποτέ. Ήταν μια απάτη.
Εξήγησα και πλέον έκλαιγα κι εγώ.

- Τι εννοείς;
Παραξενεύτηκε.

- Να, θυμάσαι όταν η Jess ήρθε για πρώτη φορά στο σχολείο;
Έγνεψε

- Αν θυμάσαι καλά, την ίδια μέρα σας είχαν ανακοινώσει πως εγώ έφυγα. Δεν νομίζεις πως κάτι δεν ταιριάζει σε όλο αυτό;
Δεν απάντησε, αντιθέτως, περίμενε να συνεχίσω.

- Liam... Η Jen και η Jess είναι το ίδιο πρόσωπο. Εγώ ήμουν αυτή που μεταμφιεζομαι όλο αυτό τον καιρό, γιατί νόμιζα πως θα μου φερόσουνα άσχημα. Όσο περνούσε όμως ο καιρός, σε ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ, και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο ήταν να σου πω την αλήθεια.
Έχει πάθει μεγάλο σοκ. Δεν τον αδικώ.

- Ήταν πολύ σκληρό αυτό που έκανα και δεν περιμένω να με συγχωρέσεις.
Έκλαιγα πολύ, τόσο που σχεδόν δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, παρόλα αυτά δεν είπε τίποτα. Αντιθέτως, έκανε μεταβολή και έφυγε τρέχοντας από το δωμάτιο.

Συνέχισα να κλαίω, αγνοώντας παντελως τους ανήσυχους από την όλη κατάσταση γονείς μου.

Η Rita μπαίνει ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο.

- Jen? Τι έγινε?
Ρώτησε εξίσου ανήσυχη με τους υπόλοιπους.