Never Knew Fantasy Was Real

Chapter 1

Hey Warriors! Maligayang pagdating sa unang kabanata ng kuwentong ito hihi. May this chapter bring you joy and thirst for more HAHAHAHAHA. 

Adios.

----------

Dream

"AHHHHH!" Sigaw ko at sapilitang iminulat ang aking mga mata. I can't help but to feel relieved dahil nakabalik na ako sa reyalidad. "Damn that dream."

Unti-unti akong umupo at tiningnan ang paligid.

Still the same. Thank God.

I can't help but to admire my room again. This is what I always wanted. Violet interior, furnitures na may shades of violet, as in halos lahat ng gamit na mamakita mo sa loob ng kwarto ko, kulay lila.

"A-Aray..." I groaned at napahawak sa ulo kong kanina pa humihilab. I slowly reached out my alarm clock and looked at the time. 7:30 AM. "D-Damn." Hindi ako makapaniwala sa sakit nito. It felt like I was being punched in the head.

Habang hawak ang noo ko, hindi ko maiwasang maalala ang panaginip ko kanina.

Smoking car...

Dark black sky...

The sound of rain...

Screams of help...

Blood...

What the hell is that dream?!

Agad kong iniling ang ulo ko at binaling ang pansin sa paligid upang mawala sa isipan ang panaginip. That was tragic! It's actually common for me to have nightmares lalo na't matagal akong makatulog. But that one felt so different! Halos hindi ako makahinga sa sobrang bigat sa pakiramdam. Para akong nalulunod.

"Red!"

"M-Ma!" Gulat kong sambit. "Gosh! I told you to knock first bago mo ako tawagin. Alam mo naming magugulatin ako eh!"

Binuksan nito ang pinto at pumasok na sa loob ng kwarto ko. "Gumising ka na nga! And look at this room. Napakakalat." Reklamo niya at unti-unting pinulot ang mga damit kong nakakalat. "Maligo ka na, nandon na si Sky sa baba. Ikaw nalang ang hinihintay."

"Geez! May lakad nga pala kami ngayon. Muntik ko ng makalimutan." I shook my head out of amusement. Di ko tuloy maiwasang mapangiti.

"Yeah right." Sabi ni Mom sabay tapon sa akin ng tuwalya. "Maligo ka na! Ang dungis mo. Yuck."

"Ma naman." Tumawa lang ito at lumabas na ng kwarto.