YARALI/TAMAMLANDI

39.Bölüm

"En derin yara dahi sarıldı bir gün kuşkusuz
Yar ile değilsede
Kabuğuyla mutlaka."

MİRAÇ'TAN

İçim de derin bir his vardı. Yakıcı bir his ,sanki bir rakıyı en küçük hücreme, kadar döküp her bir yanım yakılmış gibiydi . Nasıl olurdu beni affedip şans verip yok olmuştu Ayaz mıydı onun diğer yarısı yani gerçekten onunla mı son vermek istemişti ama bana bakarken hala gözlerinden sevgi akar gibiydi peki o da ne oluyordu ceza mıydı bu ona çektirdiklerimi bende yaşıyordum ama benim cezamın sonu yok muydu
"Belki de biz birbirimizi beraber gitmek istediğimiz o yolda kaybetmiştik."
O ,o adamla mı yaşlanacaktı yani buraya geldiğimde asla onsuz geri dönmem diyordum şimdi onu başka bir kalbe emanet edip bir toz bulutu olup kaybolacak mıydım peki bu kolay mıydı nasıl yapacaktım . Hayır ben onu bırakacaktım çünkü ona çok acı vermiştim o kimle mutluysa onla mutlu olacaktı ve bende sanki hiç var olmamış gibi çekip gidecektim . Ama eğer o adam da senin kalbine acının derin tohumlarını dikerse yine gel söz veriyorum seni dizlerimde uyutacağım sen yeter ki gel seni hiç unutmuycam ne olursun sende beni unutma olur mu bahar çiçeğim .
Bencilce bir istekti belki de ama yine de hep zihnin bir kenarında kalmak istiyordum o bana bakmayı değil görmeyi öğreten kadındı görmekle bakmak aynı şey değildi ben sadece düm düz bakıyordum hayata onun sayesinde bom boş değil ayrıntıları görerek bakıyordum hayatıma ah ama sen hangi mısraya sığar sana olan sevdam bir damla aktı sol gözümden yanağıma doğru acaba dedi iç sesim yine kararı değişir miydi ah dedim en acısı da yüreğinde söyleyemeyeceğin şeylerin kalması dedim içten içe ruhum da depremler oluyordu bu his beni öldürecekti tekefonuma gelen mesaja döndüm birden yarın 11 de yazıyordu yarın son kez mi görecektim bir zamanlar varlığından nefret ettiğim kadını her gün durmadan canını yaktığım kadını sonra pişman olduğum off dedim beni belki de hala seviyordu ama beni affedemiyordu çok geç kalmıştım ben her şeyden herkesten sabah özleyerek uyanıyor geceleri ise özleyerek uyanacaktım artık herhalde

Yarın ...
Beni çağırdıkları cafede bekliyordum onları derin bir nefes çektim içime gece uyku uyuyamamıştım fotağraflarına fotağraflarımıza bakmıştım karım olduğu zamanlara gözlerimi kapattım sakin ol geçecek dedim bu da bitecek hiç bir acı sonsuz değildi öyle değil mi şuan gücüm olsaydı eğer ilk anlatacağım şey herhalde yorgunluğum olurdu bir sigara yaktım içimde ki sıkıntı biraz kaybolur umuduyla denizin kokusunu içime çektim rahatlamak umuduyla birden bire kafamı hafif kaldırdığımda onları gördüm ve ellerini o onun elini tutmuştu şuan bu duyguyu tarif etmeye hangi kelime hangi cümle uygundu bilmiyordum ama gözlerime baksaydı şuan eğer o anlardı beni bir tek o anlardı çünkü ama bir kezolsun değmedi gözleri gözlerime hasret kaldım o gözlere iç çektim yeniden gelip oturdular karşıma aldı avcunun içine yeniden Aylin'in elini

"Merhaba Miraç"

"Merhaba Ayaz ne söyleyeceksen hızlı konuş "

O sıra bana baktı bir kaç saniyede olsada çok uzun sürmedi içimden çekme çiçeğim gözlerini benden demek gelsede sustum sadece sustum
farklı bir esaret çekiyordu ruhum can hıraş bir çığlık kopup dudaklarımın arasından rahatlamak istiyordum o kızıl saçlı küçük kadınımı özlüyordum bana bakarken ki o masum gözlerini özlüyordum . Neden bu kadar geç kalmıştım sanki bana inanması tabi ki kolay değildi

"Biliyorsun Miraç o Aylin olarak hala senin karın ölü olarak gösterilse bile hayata ve biz bu sahte evliliği gerçeğe dönüştürmek istiyoruz o yüzden ondan ayrılmanı istiyorum bizi zorluk çıkarma lütfen."

O an başımı ellerimin arasına alıp saatlerce hıçlkıra hıçkıra ağlamak istedim .Ama bunu yapamazdım ona baktım Aylinime en güzel çiçeğime her şeyime sonra onu inceledim açık kahveye boyadığı saçlarının dibinden kızıl saçları görünüyordu  onun eski halini çok özlediğimi fark ettim ona baktım sessizce iç çektim derin bir iç o kadın benim kalacaktı hep her zaman benim kadınım kızıl saçlı o kadındı belki de izini sürmeyi bırakıp onun öldüğüne inanmalıydım onun mutlu olması için ama Aylinle Aylin olarak evlenebileceğine inanacak kadar delirmişti bu Ayaz denen adam bilmiyor muydu? Allah aşkına eğer öyle olursa başına neler gelebileceğini