Unspoken Thoughts #3 - Araw at Buwan
I'm now looking at the girl who's walking down the aisle. She's smiling like she's the happiest girl here in the earth. I can still remember the old her and nothing changed actually, siya pa rin 'yung pinaka-magandang babae sa mata ko, siya pa rin 'yung buwan ko at alam kong ako pa rin ang araw niya.
Flashback
"You know what? You're my moon, nandiyan ka palagi para sa akin kapag madilim." I said to her while smiling but I'm staring at the moon.
"Then you're my sun." She said at medyo natawa ako dahil sa sinabi niyang 'yun.
"I'm your moon, then you are and you will always be my sun. You're the reason why I'm shining, the reason why I have my light." She explained. I just smiled because of what she said.
End of Flashback
Pagdaan niya sa harapan ko ay doon na tumulo ang luha ko.
Siya ang buwan ko at ako ang araw niya, ako ang dahilan kung bakit may liwanag siya. Pero gaya ng araw at buwan, hindi kami pwedeng magsama. May bituin siyang makakasama, hindi ako, dahil ako ang araw niya.
