skończył się drink
na stole stała szklanka
przezroczysta i pusta
a jej biodra były takie pełne
miała zgrabny nos
i duże, miękkie usta
a ja miałem tylko
myśli bezczelne
i w głowie widziałem
męcząco, nieustannie
jej nagie ciało
w przedwojennej wannie
jej skórę delikatną
bladą jak mleko
szampana, alkohol
obrazy art deco
w rozpiętej koszuli
i pijackiej fryzurze
ze złotym zegarkiem
w tweedowym garniturze
spytałem
czy mnie
dziewczyna kocha
[czy wyjdziesz ze mną
na papierocha?]
wyszła i jeszcze tej samej nocy
przejechaliśmy pół miasta
otworzyłem drzwi i ona
roześmiana rzuciła się
w moje ramiona
przy palisandrowym stole
rozmawialiśmy
degustując wszystkie alkohole
i gasząc papierosy
w kryształowym kielichu
tak delikatnie
spokojnie
po cichu
był zimowy świt
miała na skórze dreszcze
a ja chciałem
jeszcze i jeszcze
wyjąłem z kredensu
szklaną zastawę
szarmanckim gestem
podałem jej kawę
wypiła tę kawę, wypiła i trunek
zostawiła po sobie
czerwony pocałunek
zachwiała się
a później
zasnęła od razu
tępo patrzyła
oczami bez wyrazu
zamknąłem jej wtedy
usta i powieki
stała się moja na zawsze
semper, bez końca
na wieki
zasnęła bezbronna
i jednym palcem
delikatnie ruszała
leżała w satynie
zimna i biała
bezwładna, martwa, zwiotczała
wziąłem na ręce
rachityczną pannę
zaplotłem jej warkocz
i wodą napełniłem
przedwojenną wannę
gładziłem jej skórę
bladą jak mleko
ze ściany patrzył
obraz art deco
„kizette na balkonie"
nagle kaszlnęła
rękę podniosła
i już wiedziałem
że tonie
że nie umarła
od trutki w kawie
i od trucizny dodanej do ciasta
był zimny styczeń, godzina dwunasta
