IDBID XLV: Unconditionally and Irrevocably in Love

1.8K 59 4
                                    

JL's POV

JUNE 2018

" Ngayong nandito na ko, I am taking back what's mine, Hycel. Walang makakapigil. Ngayon na alam ko na kung nasaan sya, kukunin ko sya dahil alam kong ako ang mahal nya.  "

Paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko yan habang nililipat ako sa galing sa recovery room papunta ng private room.

Sigurado ako! SIGURADONG-SIGURADO! Akala ko nananaginip ako noon kaya pinilit ko… kahit hirap na hirap ako… I tried telling ‘him’ how sorry I am. Sinikap kong idilat ang mga mata ko sa pagbabakasakaling sya ang unang makikita ko… pero wala.

Whom I saw is the man who put me back together.

Si Yosef.

Nakatingin lang ako ngayon sa kisame.

*crickets*

Wala akong masabi e.

Hello!

Namiss nyo ba ako?

Balita ko may nagkalat na namatay daw ako ah?

Ang kapal ng pagmumukha!

Pagkatapos akong makalimutan siputin kahapon... este 7 months ago, pinatay pa ko sa kwento na 'to.

MAHUSAY, MAHUSAY, MAHUSAY!

-__________-

Hindi pa rin ako makapaniwala. Feeling ko talaga kahapon lang yun. Actually, ang huli kong natatandaan... Wala pala. Hahahahaha!

Ekthkyuthmiiih!

Wala akong amnesia 'no! Corny lang! Na-comatose na nga yung tao e! Maawa naman kayo! :'(

FIVE DAYS AGO simula nung nagising ako. Ilang araw pa akong pinag-stay sa recovery room dahil under observation pa ko. Hirap pa kasi akong magsalita at kumilos noon kaya hindi ako basta nailipat sa private room… kaya ayern. ;)

Nabisita na rin ako ng family at ng barkada pero hindi ko pa talaga sila ma-entertain. T________T

Parang manhid kasi yung pakiramdam ko. Ganun. Ang hirap mag-adjust, but since sobrang encouraging naman yung presence ng mga bumibisita, ayun, kahapon, nag-u-umpisa ng bumalik yung kulit ko. Patago nga lang. Kapag walang nurse o doctor. Hahahaha! :P

Inilibot ko yung paningin sa bagong kwartong pinaglipatan sakin.

Okaaaaay. (-___-“)7

Kinausap ko yung nurse na nag-aayos ng hospital bed ko.

I Do But I Don'tWhere stories live. Discover now