"ေ႐ွာင္းက်န္႔!!!!ေတာ္ေတာ့ေနာ္"
"ေအာ္ေအာ္...သည္းငယ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲေ႐ွာင္းက်န္႔ျဖစ္သြားၿပီေပါ့
အခုေတာ့မင္းကငါးစိမ္းျမင္ငါးကင္ပစ္တာလား ေျပာစမ္းပါ!!
ဘယ္ငါးစိမ္းမ,ျမင္သြားတာလဲေျပာ
အခုေျပာ!!"
"က်စ္...မင္း!!!"
ရိေပၚေ႐ွ႕ကိုတစ္လွမ္းပင္တိုးရေသးတယ္
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့မီးခလုတ္ကိုပိတ္လိုက္ျပန္ၿပီ။
"ေ႐ွာင္းက်န္႔...မီးဖြင့္စမ္းပါဆို!!"
တကယ္ေတာ့ ေရွာင္းက်န္႔ကမီးခလုတ္နားကိုေနရာယူထားၿပီးမီးအဖြင့္အပိတ္လုပ္ကာ
ရိေပၚကိုစ,ေနာက္ေနျခင္းပင္။
"အဲ့ဒါဆိုေျပာေလ!!ဘယ္ငါးစိမ္းမကိုျမင္လို႔လဲလို႔"
"မင္းမီးပိတ္ထားလို႔ငါအခုဘာမွမျမင္ရဘူးေလကြာ"
"အဟီး...."
စပ္ျဖဲျဖဲရယ္သံနဲ႔အတူမီးခလုတ္ျပန္ဖြင့္ေပးေလေသာေ႐ွာင္းက်န္႔....
မနက္ျဖန္ဆိုဒုတိယႏွစ္အၿပီးပိတ္ရက္႐ွည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အားလံုးအိမ္ကိုျပန္ၾကရမည္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဒီေန႔ညေတာ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုအပီခ်စ္မယ္ဆိုၿပီးရိေပၚေတြးထားတာ။
အခုေတာ့ သူငယ္နာမစင္ေသးတဲ့ကေလးရဲ႕မီးအဖြင့္အပိတ္လုပ္ေၾကးကစားတာကိုခံေနရၿပီ။
တစ္မိုးေအာက္ဝမ္ရိေပၚလည္းသနားဖို႔ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္႐ွိတယ္ဆိုတာမင္းတို႔သိလား။
မျဖစ္ဘူး။
ဒီညေတာ့အားရပါးရမခ်စ္ရဘဲမိုးအလင္းမခံႏိုင္။
"ဟာ...ျပတင္းေပါက္ေပၚမွာေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္"
"ဟင္..."
ေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္မီးခလုတ္အနားကခြာၿပီးျပတင္းေပါက္႐ွိရာအေျပးသြားေလေတာ့သည္။
အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ
ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ငတံုးဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္ကေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူး...။
အင္း...ဝမ္ရိေပၚကလည္းအဲ့ဒီငတံုးေလးကိုမွတမ္းတမ္းစြဲခ်စ္ေနတာကိုး။
"ငါ့ကိုျပန္ေနာက္တယ္ေပါ့ ဝမ္ရိေပၚ"
ေ႐ွာင္းက်န္႔လွည့္ေျပာေလေတာ့
ရိေပၚက သူ႔ခါးကိုထိန္းကိုင္ရင္းျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုျပန္လည္မ်က္ႏွာမူေစ၏။
YOU ARE READING
HEARTBEAT (COMPLETED)
FanfictionWang Yi Bo & Xiao Zhan fan fiction fictionကိုfictionလိုသာျမင္ေပးၾကေစရန္။
