Danger

6

Έχοντας χάσει την αίσθηση της ώρας και γενικότερα του χρόνου, ξαφνιάζομαι όταν συνειδητοποιώ ότι πέρασαν μόνο δέκα λεπτά, από τότε που έφυγα από το σχολείο.

Βρίσκομαι μαζί με τον Ντάνιελ, στο αυτοκίνητο και του διηγούμαι όλα όσα συνέβησαν προηγουμένως. Εκείνος, επειδή οδηγάει, έχει μονίμως καρφωμένο το βλέμμα του στον δρόμο, αδιαφορώντας για την δική μου παρουσία.

"Και εκεί που είμαι έτοιμη να απαντήσω στον μπάρμπα -δάσκαλο-, πετάγεται ο διπλανός μου και αρχίζει να τον βρίζει" λέω χτυπώντας μία φορά παλαμάκια, ώστε να δώσω έμφαση.

"Ποιός είναι ο διπλανός σου και τι του είπε" ρωτάει άκεφα, ενώ συνεχίζει να μην μου ρίχνει ούτε μία ματιά.

"Άσε τι του είπε, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα είναι, ότι μπορεί να μου βγάλουν κακή φήμη εξαιτίας του, επειδή είναι ψυχοπαθής. Μπορεί να νομίζουν ότι είμαι φίλη μαζί του" απαντάω.

"Φαντάζεσαι; να είμαι φίλη με ένα έκτρωμα; δηλαδή κάπου έλεος!" προσθέτω, έχοντας ανεβάσει τον τόνο της φωνής μου.

Χωρίς να το περιμένω, σταματάει απότομα το αμάξι και γυρνάει προς το μέρος μου, πιάνοντας και σφίγγοντας δυνατά τον καρπό μου. Βγάζω ένα επιφώνημα πόνου, ενώ τον κοιτάζω έντονα στα μάτια. Εκείνος, το αντιλαμβάνεται και χαλαρώνει την λαβή του.

"Πώς τον λένε;" φωνάζει, ενώ πλησιάζει το πρόσωπο του αρκετά  κοντά στο δικό μου.

"Έ-έθαν" τραυλίζω και στο λεπτό το πρόσωπο του Ντάνιελ, αρχίζει να συσπάται από θυμό.

Παγώνω για λίγο στην θέση μου, αφού η αντίδραση του με κάνει να τα χάσω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αντιδράει έτσι, και με απογοητεύει τόσο πολύ το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές ξεσπάει πάνω μου.

"Μείνε μακριά του!" προστάζει, δίνοντας μία μπουνιά στο τιμόνι, ενώ στενεύει απειλητικά τα μάτια του.

"Εσένα νομίζεις περίμενα να μου το πεις" αντεπιτίθομαι, αφού ξέρει πόσο πολύ με τσαντίζει να με προστάζουν.

"Για να μην έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα, κάνε αυτό που σου λέω!" ουρλιάζει, ενώ αποστρέφει ξανά το βλέμμα του στον δρόμο και βάζει μπρός.

Τον κοιτάζω με την απορία να διαγράφεται έντονα στο βλέμμα μου. Δεν είμαι τόσο ηλίθια, ώστε να συνάψω οποιαδήποτε σχέση με έναν ψυχοπαθή. Αλλά ούτε μπορώ να ανεχτώ το γεγονός, ότι ο Ντάνιελ, νομίζει ότι είμαι ένα πεντάχρονο που δεν ξέρει να προστατεύεται.