Danger

19

«Τι εννοείτε γιατρέ;» ρωτάω έντονα, ενώ ανασηκώνομαι από την θέση μου. Κάνω έναν μορφασμό πόνου επειδή με διαπερνάει ένα οξύ ρίγος. «Ηρέμησε» λέει ο Έθαν, βάζοντας την παλάμη του στον θώρακα μου, σπρώχνοντάς με απαλά προς τα πίσω. Επιστρέφω στην αρχική μου θέση όσο ο γιατρός με παρακολουθεί ήρεμος.

«Αλέξα, εννοώ ότι είσαι τριών εβδομάδων έγκυος. Απ' ότι φαίνεται δεν το είχες καταλάβει λόγω έλλειψης συμπτωμάτων. Συμβαίνει σε αρκετές εγκυμονούσες» απαντάει διατηρώντας την ηρεμία στο βλέμμα του. Στέκω άναυδη στη θέση μου, με χιλιάδες σκέψεις να περιτριγυρίζουν στο μυαλό μου. Αδυνατώ να καταλάβω για την ώρα και ίσως να είναι καλύτερα να τα βάλω όλα σε μια τάξη όταν μείνω μόνη μου.

«Μεσολαβεί ένας υπέρηχος που θα γίνει το απόγευμα. Θα σε ενημερώσω όταν έρθει η ώρα» λέει, προτού κλείσει την πόρτα πίσω του και με αφήσει μόνη στον θάλαμο με τον Έθαν.
Στρέφω το βλέμμα μου κατά πάνω του, κοιτώντας τον ανήσυχα. Εκείνος, που συνεχίζει να μου κρατάει το χέρι, χαμογελάει γλυκά προσπαθώντας να με ηρεμήσει. «Με ποιον;» ρωτάω χαμένη και εκείνος χαμηλώνει το κεφάλι του. «Αυτό το ξέρεις εσύ γλυκιά μου» απαντάει, ενώ αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια.

Η υπόλοιπη μέρα περνάει δύσκολα στον θάλαμο του νοσοκομείου, με τον Έθαν να μου κρατάει συντροφιά μέχρι τις επτά το απόγευμα. Η κουβέντα δεν πήγε καθόλου προς το συμβάν στο σχολείο που ήταν εν μέρει υπαίτιο ώστε να καταλήξω εδώ, αν και η μνήμη μου έχει επανέλθει πλήρως, ακόμα μου διαφεύγει ποιανού ήταν το χέρι που με χτύπησε.

Τώρα όμως υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα για να ασχοληθώ, όπως ο ερχομός ενός μωρού που κουβαλάω στα σπλάχνα μου. Μα, πως συνέβησε αυτό; οι σεξουαλικές μου περιπτήξεις με τον Ντάνιελ ήταν πολύ περιορισμένες έως μηδαμινές το τελευταίο καιρό. Έχουν προηγηθεί τόσα πολλά που δεν βρισκόμασταν, αντιθέτως ήμασταν απόμακροι. Άρα από που προκύπτει αυτό το μωρό;

Τις σκέψεις μου διακόπτουν γρήγορα βήματα έξω από το δωμάτιο, λες και κάποιος τρέχει, και η πόρτα που ανοίγει στα ξαφνικά, με τον Ντάνιελ να περνάει μέσα αλαφιασμένος. Τον κοιτάζω σοκαρισμένη. Ήρθε να με δει ή μάλλον έμαθε τα νέα από τον Έθαν. Μα, για μια στιγμή, αυτοί οι δύο φαίνεται να είναι ορκισμένοι εχθροί. Αλλά για ποιο λόγο;

«Αλέξα, ο ψυχοπαθής σε χτύπησε!» είναι η πρώτη του κουβέντα, όσο παραμένει στην είσοδο του δωματίου. Ξαφνιάζομαι δυσάρεστα. Περίμενα να με ρωτήσει αν είμαι καλά και να έρθει δίπλα μου να μου συμπαρασταθεί. Αντ' αυτού, όχι απλώς δεν κάνει τίποτα από τα παραπάνω, αλλά συνεχίζει να ρίχνει το φταίξιμο στον Έθαν, που στην τελική ήταν δίπλα μου από την ώρα που ξύπνησα.