Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Burası bir kar küresiydi... biz de içindeki figürler.
Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk..."
KAR KÜRESİ – Çok Yakında Wattpad'te.
---
Annem benim eserim olan bu legolara bakarken bir anda gözlerini kıstı,
"Bunun biraz daha sağlamını yapabilir misin?" dedi. Önce bunu istemedim. Çünkü hasarlı da olsa bu lego evini çok sevmiştim. Ama sallanıp duruyor oluşu beni de üzüyordu, başımı salladım.
"Tamam ama yenisini yapmamız için bunu yıkmamız gerekecek anne. Yıkılmasını istemiyorum." diye mırıldandım hüzünle. Annem elini saçlarıma koydu, sonra hiç unutmadığım ve asla unutmayacağım o sözler döküldü dudaklarının arasından,
"Daha sağlamını yapabilmek için her zaman eskisini yıkmamız gerekir tatlım. Bunu hiç unutma."
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben Eylül.
Ben kim miyim? Sizden biriyim.
Daha sağlamını yapabilmek için eskisini yıkıp duranlardan, yıktıkça yenisini yapan yaptıkça yenisi de yıkılanlardan... Hiçbir adımı çıkar yola ulaşmayanlardan. Dibi gördükçe yukarı çıkmaya çalışan, çalıştıkça daha çok dibe batanlardan. Canı yandıkça kendi canını daha çok acıtanlardan. İnsanlarla konuşurken bir savaş veriyormuş gibi hissedenlerden ve her defasında o savaşı kaybedenlerden.
Benim savaşım doğduğum gün başladı aslında, şimdi elimde valizim gözlerim "Kar Küresi" tabelasının üzerinde, yeni evime doğru ilerliyorum. Korka korka geldiğim ama dönmek istemeyeceğim evime doğru...
