haberin yok ölüyorum.

1.6

Ellerinin ellerime ilk değişi bugündü. Belki sonsuzuncusuydu? Hissedebiliyor musun ellerimle sana yüklediğim umudu? Açabilir misin hâlâ gözünü? Yine şarkılar söyler misin? Belki bu sefer bana..

Bembeyaz olan ellerimizi havaya kaldırdım. Ellerini bıraksam düşcek gibi sevgilim..

Gözyaşlarımla göğsünü ıslattığım için özür dilerim.

Boşta kalan elimi boynuna doğru doladım. 

Rüyalarında bir yerde şu an ben o muyum sevgilim?

Derin derin kokunu çektim ciğerlerime. Onca ilaca, bu iğrenç hastahane kokusuna rağmen hâlâ buram buram sen kokuyordun.

Sonra boynundan öptüm. Ve diledim..

Ya şimdi açsın gözlerini ya da şimdi hep kapalı kalsın ikimizinki..

Yanağından öptüm, burnundan, alnından..

"Uraz'ım.." diye mırıldandım. "Bana birazcık sevgini tattırsaydın, şu an böyle olmazdık.. biliyorsun değil mi?" sessizliğiyle tekrardan akıttım göz yaşlarımı. "Sen benim hayallerimi gerçekleştiremez kıldın. Oysa sen şu haldeyken bile ben senin hayallerini geçekleştirdim."

Boynuna doğru sınıştım.

"Annenin doğum gününü de kutladım biliyor musun? Sen bu hale geldiğinden beri yemez içmez oldu. Kapısına bıraktığım pastayı fark edince bu sefer mutluluktan ağladı.." burnumu çektim. "Kız kardeşinin bir erkek arkadaşı var. Sana dair bütün yaralarını o sarmaya çalışıyor. O kim biliyor musun? Erkek kardeşim!" gülümsedim. "Peki benim sana dair olan yaralarımı sen olmadan kim saracak?"

"Aç gözlerini.." diye mırıldandım kulağına. "İkimizinde birbirine ihtiyacı var."

İki dakikalık sessizlik boyunca sadece göz yaşı akıttım. "Sana şarkı söylememi ister misin?"

Kolumu arkaya doğru uzattım ve gitarı aldım elime. Ellerimizi bir süreliğine ayırdım ve yattığım şekilde çalmaya başladım.

"Do wee need somebody,

Just to feel like we're alright?

Is the only reason you're holding me tonight,

'Cause we scared to be lonely?"

Başımı yan çevirip ona baktım.

İkimizin kapanacaktı gözleri.

**

Sonraki bölüm final.