Darkness the New Light | ✓

Kabanata 5

Kabanata 5

Lost Memories

Beatrix Aubrey's POV

"STOP IT!" Malakas na sigaw ko kasabay ng pagkulimlim ng langit, ng kulog at kidlat.

Nakita kong nanlaki ang mga mata at nagulat silang lahat pero hindi ko iyon inintindi. Muli akong tumingin sa higante na medyo kumalma na.

Lumapit ako dito at nakita ko kung paano siya maghabol ng hininga habang iniinda ang mga sugat niya.

It hurts me seeing this creature like that. I think I can't afford them to get hurt.

"Beatrix Aubrey! Lumayo ka diyan! Masama iyan!" Galit na sigaw ni Lola pero hindi ko siya pinakinggan.

"Shhh..it's okay...it's oka--"

"Waaaarghhhhhhhh!!!"

"U-ugh!"

Hindi ko alam ang nangyari. Bigla nalang siyang sumigaw sa sakit at bigla niya akong nahampas.

Dahil malaki nga ang kamay niya ay tumilapon ako sa kabilang side at halos maubo ako ng dugo.

Tumingin ako sa pwesto ng higante at may namuong galit sa akin nang makita kong pinagsasaksak ng mga gwardya ang higante!

"AUBREY!"

Bigla akong nahilo. Ilang sandali pa ay nakarating na sa akin si Gray pero sakto namang dumilim ang paningin ko.

'Shit!'

I don't know what happened but when I regained conciousness, I'm lying on a bed and I can hear vaguely murmurs.

Hindi naman nagtagal ay maayos ko nang narinig ang mga boses na nagpagising sa akin.

"Because it's really dangerous! Bakit ayaw niyo bang maniwala sa amin?!" That's the voice of Mrs. Reihl.

"I know what you believe, Mom. Pero iba ang nakikita ko kanina" And that's Gray's voice.

"What?! Telling me that it's harmless?! Nonesense!" Galit na sabi ni Mrs. Reihl.

"But it really is!" Pagpupumilit ni Gray sa bagay na hindi ko alam.

Kumunot ang noo ko at sinubukan kong igalaw ang ulo ko pero sumakit iyon lalo.

'A-ano bang nangyari?'

"B-bea? Teka! 'Wag kang malikot!" Rinig kong sabi ni Portia na mukhang nakita ang paggalaw ko.

Narinig ko ang yabag niya papalapit sa akin kaya minulat ko ang mata ko at nakita kong nanduon ang lahat na siyang mas lalong ipinagtaka ko.

'Anong mayroon?'

Mas lalong kumunot ang noo ko nang mapansin na may nakakabit sa aking dextrose at may monitor ng heartbeat ko sa gilid ng kama ko.

Agad na lumapit sa akin si Portia at Liza habang ang iba naman ay nanatili lamang na nakatayo sa dulo ng kama ko.

We're in my room and I am really confused why all of them are in my room at this hour.

"Ayos na ba ang pakiramdam mo? May masakit pa ba sa iyo?" Tanong sa 'kin ni Liza.

"U-ulo" Nagulat pa ako nang halos bulong nalang ang boses ko.

"T-teka...pakitawag ang doctor!" Utos ni Lola sa labas ng kwarto ko.

Hindi pa rin mawala ang pagkunot ng noo ko dahil talagang nalilito ako.

'Ano bang ginagawa nila dito at bakit may mga aparatong nakakabit sa akin?'