"ရား...ရား...ေ႐ွာင္းက်န္႔ ထေတာ့! ေနဖင္ထိုးေနၿပီ ေဟ့ေကာင္! "
တစ္ကိုယ္လံုး လံုေနေအာင္ျခံဳထားတဲ့ ဂြမ္းေစာင္ႀကီးထဲ ဘယ္က ဘယ္လိုဝင္လာမွန္းမသိတဲ့ ေျခေထာက္တစ္ဖက္။
ေနာက္ၿပီး အဲ့ေျခေထာက္က ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ တင္ပါးကို ကန္ၿပီး ႏိႈးေနတာ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ စိတ္တုိတိုနဲ႔ ေခါင္းၿမီးျခံဳထားတဲ့ ေစာင္ကုိ ဝုန္းခနဲလွန္ပစ္လုိက္သည္။
"က်ိဳးက်ဳိ္ ့လုဟန္! ဘာလုိ႔ ေျခေထာက္နဲ႔ လာကန္ေနတာလဲလုိ႔?!! "
"မင္း ငါ လက္အားေနတာ ျမင္လား? "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေလ ဒီဦးေလးတစ္ေကာင္ကို ထျပီး လည္ပင္းညွစ္ပစ္ခ်င္မိတာ အရမ္းပဲ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ကုတင္ေဘးလာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူကို ေျခေထာက္နဲ႔ လာႏိႈးသည္။ မအားတဲ့သူ ့လက္က ဘာလုပ္ေနလဲဆုိေတာ့ တစ္ဖက္က Zhu ကုိ ေပြ႔ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္က ႏို႔ဘူးတုိက္ေနျခင္းျဖစ္ေလ၏။
"သြား..သြား ျမန္ျမန္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး နံနက္စာျပင္ခ်ည္! "
အမေလး..ေစာေစာစီးစ္ီးႏိုးေနတဲ့ သူက လုပ္လိုက္မယ္မ႐ွိဘူး။ ညက သူ႔ေၾကာင့္ ေနာက္က်မွအိပ္ရတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုက် ေျခေထာက္နဲ႔လာႏိႈးၿပီး နံနက္စာျပင္ခိုင္းတယ္။ တဆိတ္ေလာက္ ဒီဦးေလးကို သူ႔ဘဲႀကီး ျမန္ျမန္ လာေခၚသြားေပးပါလား?
ေ႐ွာင္းက်န္႔ စူပုတ္ပုတ္နဲ႔ အိပ္ရာက ထရသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ မ်က္ႏွာသစ္ရင္း မေန႔က အေၾကာင္းျပန္ေတြးမိသည္။
ဘဲနဲ႔ခရီးထြက္ရာက ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ဦးေလးလုဟန္က ေရွာင္းက်န္႔ထင္သလို အိမ္ေ႐ွ႕က ဝမ္ရိေပၚနဲ႔ မိမိရဲ႕အျဖစ္ကို ျမင္သြားခဲ့တာ မဟုတ္ေနဘူး။
မေန႔ညက ... ...
"မင္း ၾကည့္စမ္း ေ႐ွာင္းက်န္႔!
ငါ့ Zhu ကို ၾကည့္လိုက္စမ္း!! "
