DNA twisted

[32] home sweet home

Toen ik alles in me op had genomen wat ik nu kon zien keek ik weer naar Anoeska en Marcus en zag dat ze hun vleugels weer aan het intrekken waren, het was redelijk vreemd om dat zo te zien. Je zag gewoon dat al die vele veertjes inkrompen en weer verdwenen tussen hun schouderbladen.
.
Marcus grijnsde toen hij onze blik zag, begrijpelijk, volgens mij stonden onze monden alle drie open. 'Uit gestaard? Dan gaan we nu maar even een rustige zaak zoeken waar we even kunnen bij komen van dit ritje en even kunnen drogen na die plens bui.' Lachte Anoeska. 'Die jij en je vriend veroorzaakt hebben.' Vulde Fawna aan. Anoeska grijnsde naar ons en wenkte dat we moesten volgen.
.
Het was een zeer heuvel rijk gebied, dat zag ik direct. Echt geschikt voor elfen, ik besloot om direct naast Fawna te lopen, de klap die ze had gekregen moet behoorlijk moeilijk te verduren zijn. Ik sloeg een arm om haar heen en liet haar merken dat ik haar steunde. Dankbaar keek ze me aan en stond even stil. Ze leunde tegen me aan en ik sloeg even alle twee mijn armen om haar heen 'het komt goed Fawna.' Mompelde ik tegen haar. Ik hoorde haar snuiven als antwoord.
.
'Hoe moet dit ooit nog goed komen?' Kaatste ze zachtjes terug. 'Je hebt mij en Darren nog en je weet dat je ons wel kunt vertrouwen.' Mompelde ik tegen haar. Fawna kneep even terug 'ja dat weet ik Nora, dat weet ik. Op jullie kan ik rekenen, daarom dat ik zoveel van jullie hou.' Fluisterde ze terug.
.
Ik keek haar aan en glimlachte zuinig. 'Kom we moeten door, we zijn bijna bij je thuis. We kunnen bijna genezen worden!' Probeerde ik haar weer een beetje op te vrolijken. Fawna knikte en begon weer te wandelen, Darren en de rest waren een eindje verderop blijven wachten en toen ze zagen dat we er aan kwamen begonnen hun ook weer verder te wandelen.
.
'Naar welk dorp lopen we nu?' Vroeg ik nieuwsgierig. Darren draaide zich even om en wachtte tot we bij gelopen waren. 'Nu we zijn op Eysturoy eiland en ik denk dat we naar Runavik gaan, dat is een dorp verder op. Daar is een klein hotelletje waar we even kunnen bij komen, even wat eten en eventueel een kamer huren. Ik weet niet of het nu zo'n goed idee is om direct naar ons dorpje te gaan, het is namelijk een behoorlijk klim route om er te geraken. Daar moeten jullie wel weer even op krachten zijn.' Zei hij tegen ons.
.
Fawna zuchtte vermoeid en keek Darren vermoeid aan 'ik wil gewoon naar huis Darren.' Mompelde ze tegen hem, Darren knikte maar zei niets meer tegen haar. Ik wist dat hij gelijk had, we zouden eerst weer moeten rusten, en zeker Fawna. Ze wilt dan wel zo snel mogelijk naar huis, ze moest weer op krachten komen.
.
Marcus en Anoeska stonden ons op te wachten en ik merkte dat ze een beetje bedrukt keken. Toen we bij gelopen waren stonden we even stil. 'We moeten jullie nu de route alleen laten doen, hier beneden is het dorp. Huur een kamertje en rust uit, jullie reis is niet meer lang maar je moet goed uitgerust zijn om weer door te gaan.' Zei Anoeska tegen ons. Ik knikte naar haar en glimlachte lichtjes.
.
'Zien we jullie nog eens terug?' Vroeg ik haar. 'Misschien, maar zeer waarschijnlijk zullen onze zielen elkaar nog wel eens kruisen. En als jullie eventueel willen kunnen we over een tijdje eens langst komen.' Zei Anoeska glimlachend. Ze kwam nu veel zachter over dan toen we haar ontmoete in het riool.
.
Ik zag dat Marcus ook glimlachte naar ons, hij liep even naar Fawna toe en greep haar bij haar schouders. Fawna keek niet begrijpend naar hem op. Hij boog zich over haar oor heen en fluisterde iets wat ik niet verstond. Niet dat het niet duidelijk voor me was, maar gewoon omdat het in de onzichtbare taal was. Ik zag Fawna's ogen even verwijden door zijn woorden. Marcus keek haar glimlachend aan en gaf nog snel een kus op haar wang.
.
'Veel suc-ces.' Mompelde hij in gebroken Nederlands. Hij liep weer naar achteren toe en keek Anoeska aan, ze knikte naar hem. 'Dan vertrekken we nu, tot snel vrienden. En volbreng jullie missie.' Zei Anoeska tegen ons. Ze draaide zich om en liepen terug naar waar we vandaan kwamen. Met zijn drieën keken we hun nog even na. Marcus draaide zich nog even om en zwaaide vrolijk naar ons. Toen ze te ver waren om nog goed te zien draaide we ons weer om en begonnen weer te lopen richting het dorp.
.
'Wat zei Marcus tegen je Fawna?' Vroeg ik nieuwsgierig. Fawna keek me even aan en mompelde 'dat ik niet te lang moest treuren om een laffe hond en de liefde van vrienden moest accepteren. Ook zei hij iets over dat echte liefde te herkennen was aan het gevoel dat je zelf krijgt als je iemand observeert. Maar dat laatste snapte ik niet, ik dacht echt dat.... Ach laat maar.' Vertelde ze.
.
Ik maalde zelf ook even over zijn woorden en kreeg zelf wel een idee waar hij op doelde, iets vertelde me dat we die Marcus nog wel sneller zouden zien dat we zelf dachten. En ik denk dat Anoeska's gedachte over het vertrek van Marcus ook nog wel even kon gaan duren.
.
Ik legde troostend mijn arm over Fawna heen, ze had mijn steun hard nodig en ik wilde dat ze wist dat ik er voor haar was. We liepen redelijk snel door en al snel kwamen we het eerste dorpje tegen, het was een inheems dorp en ik keek even mijn ogen uit. Sommige huisjes waren wel enorm uitzonderlijk. Ze waren tegen de heuvels aangebouwd en de daken waren bedekt met een groen lang grastapijtje, de huisjes zelf waren zwart met witte of rode raamkozijnen, sommige hadden vanonder hun huisjes een basis van natuur stenen en maakte het daardoor heel erg natuurlijk. Andere huizen waren geheel uit natuursteen, het was echt heel bijzonder om te zien.
.
'Zijn alle huisjes hier zo?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Ja, dat zijn de meeste wel ja, ook die van de elfen lijken erg op die van de mensen.' Legde Darren uit. Wat bijzonder zeg! Hier kan ik denk ik wel aan wennen! Darren zag mijn blik en begon te grinniken. 'Kom volg me maar, ik ken dit dorp aardig.' Hij loodste ons zo het dorp binnen en bleef staan bij een redelijk groot en hoog huisje. 'Dit is een restaurant met daarboven een hotel, een bed and breakfast dus eigenlijk.' Grapte hij een beetje.
.
Ik keek Fawna aan en zag dat ze zich al had over gegeven, ze zag er echt gesloopt uit. Darren keek ook even naar haar. 'Kom ik ga een paar kamers voor ons regelen.' Zei hij nu weer serieus. Hij liep ons voor hield de deur voor ons open. 'Bedankt.' Mompelde ik. Fawna deed het zelfde.
.
Darren liep naar de bar die in het restaurant stond en sprak wat tegen de barman. 'De barman is de eigenaar van deze tent.' Mompelde Fawna tegen me. 'Is dat de taal die ze hier op het eiland spreken?' Vroeg ik aan haar, Fawna knikte. 'Als je hier blijft wonen zul je die ook moeten leren.' Zei ze tegen me, goed om te weten.
.
Darren kwam terug en had twee sleutels vast 'het is in orde. Kom ik help jullie even mee naar boven.' Zei hij tegen ons. Darren nam onze kapotte rugzakken over en liep ons voor op de trap. Het was zo'n stijle en nauwe trap die je wel eens vaker tegen kwam in oudere huizen. Alles aan dit gebouw straalde ouderdom uit, maar de goed onderhouden versie dan wel. Ik kon het gewoon ruiken.
.
Darren opende voor ons twee deuren. 'Het lijkt me het beste dat jullie een kamer nemen, de linkse is het grootste.' Zei hij tegen ons. Fawna zei niets en liep de linkse kamer zo in. Ik keek Darren even bezorgd aan 'ik denk echt dat ze het te zwaar heeft Darren.' Fluisterde ik zo zacht dat ik wist dat Fawna me niet kon horen met die mensen oren.
.
'Weet ik Nora, maar we kunnen er niet veel aan doen. Haar kennende moeten we haar even met rust laten, met een beetje geluk gaat het morgen al wat beter.' Fluisterde hij net zo zacht terug. Ik keek hem bedroefd aan en knikte 'ik ga even onze spullen neer zetten en kijken of ze dan nog wat wilt eten.' Zei ik maar tegen hem. Darren glimlachte zuinig naar me en maakte aanstalten om naar zijn eigen kamer te gaan.
.
Ik liep ook mijn kamer in met de tassen en zette deze neer tegen de muur. Ik zag dat Fawna op een stoel naar buiten aan het staren was. 'Eindelijk thuis.' Hoorde ik haar mompelen. 'Fawna, gaat het een beetje?' Vroeg ik haar. Fawna draaide zich naar me om 'eigenlijk niet Nora, maar het is niet erg. Het is gewoon iets wat ik nog een plaats moet geven en moet verwerken, het komt wel goed Nora echt wel. Laat me maar even, ik moet dit even alleen doen.' Zei ze zachtjes.
.
Ik liep naar haar toe en omhelsde haar terwijl ze nog zat. 'Als je me nodig hebt kun je altijd op me rekenen Fawna, dat beloof ik je.' Zei ik zachtjes. Fawna omhelsde me terug 'drankje wel Nora, je bent echt een geweldig persoon en daarom dat ik zoveel om je geef.' Zei ze terug. Ik ging weer overeind staan 'ga lekker wat drinken Nora, ga een beetje het eiland ontdekken.' Vervolgde ze, ik keek haar even moeilijk aan 'wil je niet mee?' Vroeg ik haar, Fawna schudde haar hoofd. 'Nee ik wil even alleen zijn.' Zei ze alleen. Ik knikte naar haar en glimlachte zuinig.
.
Ik liep een beetje onzeker de kamer uit en sloot de deur achter me. 'Ze vroeg om even alleen te zijn?' Vroeg Darren opeens naast me. Ik keek even geschrokken op en knikte. 'Zullen wij dan maar eens wat gaan eten en drinken?' Glimlachte hij, ik keek hem even aan en knikte toen.
.
Hij begeleiden me direct mee naar beneden om daar ergens in het restaurantje te gaan zitten. Ik keek een beetje onzeker om me heen 'ontspan je een beetje Nora, jullie zijn vanaf Faeröer weer veilig. Ze gaan jullie nu niet meer vinden.' Probeerde Darren me gerust te stellen, hij glimlachte geruststellend naar me. 'Het is gewoon een beetje vreemd voor me.' Mompelde ik.
.
Darren gniffelde even 'je gaat er wel aan wennen, zeker als je hier langer verblijft.' Lachte hij. Ik knikte kort naar hem. Darren merkte dat ik nog steeds niet ontspannen was en greep mijn hand. Ik keek hem even aan en hij glimlachte geruststellend. 'Ontspan je nu Nora!' Zei hij tegen me en glimlachte, ik voelde hoe hij in mijn hand kneep.
.
Ik keek naar zijn hand en moest even glimlachen, hij was een goede jongen die toch echt het beste met me voor had. 'Aah ik denk dat we zo even mogen bestellen.' Zei Darren opeens, hij trok zijn hand terug en ging weer recht zitten. Ik keek op en zag iemand aan komen met twee menu kaarten, de man sprak even tegen Darren en hij reageerde in de zelfde taal terug. De man overhandigde Darren de kaarten en glimlachte vriendelijk naar ons.
.
'Wat zei die man?' Vroeg ik aan Darren. Darren lachte even om mijn vraag 'hij vroeg of we de elfen menu's wilde hebben waarna ik ja heb op geantwoord.' Zei hij alleen. Ik moest ook even lachen, eigenlijk klonk het best logisch. Darren gaf me ook een menu en ik sloeg die open, niets van wat er in stond kende ik of kon er niets vanaf leiden.
.
'Ik weet niet wat er staat.' Zei ik zachtjes tegen Darren, hij keek op van zijn menu en lachte even. 'Ik raad je aan om gewoon het zelfde als mij te bestellen, en ik kies ook voor safe.' Zei hij tegen me, ik knikte even. 'Ik wil wel vragen wat je besteld, maar aangezien ik echt niets ken van elfen voedsel zal ik je maar op je keuzen vertrouwen.' Zei ik tegen hem, Darren glimlachte breed.
.
'Heb je zin om na het eten even met mij het dorp in te trekken? Ik kan je wel wat leuke dingen van hier laten zien.' Stelde hij na een tijdje voor. Ondertussen hadden ze ons menu al weer opgehaald en onze bestelling op genomen. 'Oké is goed, maar misschien moeten we eerst ook aan Fawna vragen of ze mee wilt.' Stelde ik voor. 'Ja oke, maar ik ga er eigenlijk al vanuit dat ze niet mee wilt. Ze is echt een persoon dat even met rust wil gelaten worden als ze een harde klap heeft gehad.' Kaatste hij terug.
.
'Vragen kan geen kwaad.' Zei ik terug. Darren grinnikte even maar keek weer snel serieus 'jij lijkt er minder moeite mee te hebben over het verraad van Ben.' Vroeg hij. Ik zuchtte diep 'ik heb al een paar emotionele klappen gehad deze reis, en ik heb ondertussen al een aardige muur opgebouwd om me daar tegen te beschermen, ook had ik zo'n vreemd gevoel bij Ben, dus vreemd genoeg komt het me niet zo heel hard aan.' Zei ik precies iets te argeloos.
.
Darren keek me even een beetje onzeker aan 'je moet je niet heel de tijd achter een muur verstoppen Nora, dat is ook niet gezond.' Zei hij tegen me, ik keek hem even aan en sloeg mijn ogen neer. Op dat moment zette de zelfde man van daarnet een bord voor mijn neus neer. Ik keek er even fronsend naar, wat ik zag liggen kende ik toch precies wel ergens van.
.
Ik keek weer op en zag Darren me nog steeds observeren 'wat?' Vroeg ik een beetje bot. 'Ik wilde weten hoe je reageerde op het eten.' Zei hij alleen. 'Waarom?' Was mijn wedervraag. 'Omdat ik het leuk vind om je reacties van eten te zien.' Glimlachte hij lichtjes. 'Het is een soort van best schattig.' Vervolgde hij, ik fronste 'ik zal je teleur moeten stellen want wat ik nu op mijn bord zie liggen herken ik.' Grinnikte even. Darren lachte even mee.
.
.
.
Na het eten rekende Darren voor ons af en ging ik even snel boven vragen of Fawna mee wilde, dit wimpelde ze direct af en glimlachte zuinig naar me. Ik vond het jammer dat ze zich zo buiten sloot van me, ik wilde er voor haar zijn. Ik zuchtte diep en liep terug naar beneden waar Darren al op me wachtte.
.
'Ze wilde niet mee he.' Maakte hij direct de conclusie, ik knikte alleen maar. 'Ik weet dat je je zorgen maakt Nora, maar het komt goed met haar, echt waar. Ze is een behoorlijk sterk meisje maar ze moet het even op zichzelf verwerken.' zei Darren tegen me terwijl hij me mee nam naar buiten.
.
Op Faeröer was op het moment goed weer, ik zag Darren fronsend naar boven kijken 'wat is er?' Vroeg ik hem. Hij keek weer naar me op en glimlachte 'normaal is het niet zo'n goed weer hier, dit is wel een heel bijzondere uitzondering.' Zei hij alleen. 'Wedden dat het door je-weet-wel-wie is.' Grapte ik, Darren lachte ook 'dat zou nou eens heel goed kunnen.' Kaatste hij terug.
.
Ik glimlachte naar hem en hij keek stralend terug 'ik ben echt benieuwd wat je van de eilanden gaat vinden.' Zei hij tegen me 'ja ik ook!' Lachte ik. 'Goed ik zal je anders eens mee nemen naar wat meer heuvels, wat meer van de natuur laten zien.' Stelde hij voor, ik knikte en volgde hem toen hij het dorp uit liep.
.
Hij trok direct een heuvel op waar het gras behoorlijk hoog op stond 'waar loods je me heen!' Lachte ik, Darren draaide zich even om 'naar waar de schapen hun eten vandaan halen!' Lachte hij 'wat?' Vroeg ik terug. Darren schoot in de lach 'we blijven lopen totdat we grazende schapen gevonden hebben.' Verduidelijkte hij, ooh oke op die toer. Ik ging meer naast hem lopen en keek de omgeving rond, wat was het hier mooi, zoveel natuur.
.
'Je vind het mooi he?' Vroeg Darren redelijk zacht, ik keek naar hem op en zag dat hij glimlachte, ik knikte alleen. Ik kon het eigelijk niet echt iets uit brengen, ik besefte nu pas dat er wat begon te spelen en dat kwam best hard aan. Hij glimlachte niet zoals vrienden naar elkaar glimlachte, zijn glimlach was anders. Ooh jeetje, ik weet niet of ik hem zo kon zien? Ik had er niet eens over gedacht. Ik staarde terug en besefte dat hij me toch wel een beetje de kriebels gaf, niet de nare maar de goede, die warme.
.
'Nora laat die muur alsjeblieft vallen.' Mompelde hij, die woorden brachten me weer tot het nu en ik draaide me van hem af. Ik moest echt even slikken, ik had hem al laten vallen. Ik had mijn muur net laten vallen en nu pas begon ik te beseffen wat hij deed. 'Nee.' Zei ik alleen. 'Waarom?' Vroeg hij, ik ging in het gras zitten en keek voor me uit.
.
'Ik wil niet weer gekwetst worden, dan bescherm ik me liever door gewoon gevoelloos te blijven.' Zei ik alleen. Ik voelde dat Darren naast me ging zitten. 'Maar wie zegt dat je ooit nog gekwetst zal worden?' Vroeg hij me zachtjes, ik wilde niet naar hem kijken, niet net nu ik weer mijn muur had opgetrokken. 'Dat weet je nooit Darren.' Kaatste ik terug, Darren zuchtte 'Nora, Nora toch. Ik kan je nu wel vertellen dat je nooit meer gekwetst zult worden maar dan weten we beiden dat ik dan zou liegen, maar voor de rest van je leven als een gevoelloos omhulsel door het leven te gaan word je ook niet gelukkiger door, je moet offers geven. Het leven is een kwestie van geven en nemen.' Zei hij tegen me.
.
Ik keek naar hem op 'Darren wat wil je nu vertellen?' Zei ik tegen hem, Darren keek me doordringend aan maar draaide zich weg 'laat maar, dat is nu niet het moment.' Mompelde hij uiteindelijk. 'Zullen we weer terug gaan?' Vroeg ik hem, ik begon de situatie ongemakkelijk te vinden en ik wilde nu bij Fawna zijn.
.
'Is goed, het is nu toch al redelijk laat.' Zei hij tegen me. Beiden stonden we op en liepen weer richting het dorpje.
.
.
.
'Fawna ik ben weer terug.' Mompelde ik toen ik weer de kamer in liep. Fawna lag op bed met haar rug naar me toe. Ik zuchtte diep en ging zelf ook op het bed liggen, de laatste gebeurtenissen van vandaag begonnen hun tol te eisen en ik was moe, en dan bedoel ik echt moe!
.
Ik kleedde me om en ging in mijn eigen bedje liggen, het avond eten sla ik dus echt wel over. Ik begon al aardig weg te dompelen toen ik geluid van Fawna's bed hoorde. Ze was wakker. Even later voelde ik opeens dat mijn bed werd in gedeukt aan de zijkant, geschrokken draaide ik me om en staarde Fawna aan. Ze keek me liefdevol aan en ging zonder iets te zeggen in mijn bed liggen.
.
'Wat doe je?' Fluisterde ik. Fawna zei nog steeds niets en ik wist niet goed wat ze aan het doen was. Zonder dat ze iets zei ging ze gewoon op me zitten en boog zich over me.
.
'Wat doe-' wilde ik weer vragen maar opeens zaten haar lippen op die van mij! Wat! Ik duwde haar geschrokken van me af en staarde haar geschrokken aan. Fawna glimlachte zwoel 'ik hou zo veel van je Nora!' Kwam er uit haar mond.
.
------

Woehaaa! wat is dat nu? Verrast? Er zijn veel verschillende dingen in dit stuk gebeurt, met een beetje geluk hebben jullie ze allemaal gespot :p ik hoop dat jullie het echt leuk vonden. Trouwens stemgoal weer gehaald! dus vrijdag weten jullie hoe het afloopt :p laat me weten wat jullie denken, groetjes Jessie :D
.
PS. Ik zat eigenlijk te denken: weten jullie eigenlijk nog wie Marcus is? Voor degene die het zich een beetje moeilijk herinneren, hij was de Duitse jongen die Ben, Edris, Fawna en Nora onder de brug uitplukte om naar het Duitse rebellen kamp te gaan, je weet wel met die kitsune vrouw. Ja sorry dat ik zo laat die herinnering stuur, maar als er nog mensen waren die het niet wisten. Ik dacht dat het hoofdstuk 13 heil de nieuwe dictator was. Oohja dat was het, hij was degene die in Nora's oor een tak aan het steken was.