DNA twisted

[40] kom maar binnen

'Morgan!' Riep Fawna uit, ik staarde de man aan die ons in zijn oog opslag leek te nemen. 'Wat doen jullie hier?' Herhaalde hij weer. Fawna en ik wisselde even een blik, nu zou het komen. Of hij zou ons helpen of ons weer weg jagen en dan waren we ten dode op geschreven.

'We waren op weg naar u.' Zei Fawna zacht, Morgan kleurde lichtjes rood en kwam op ons af 'ik ben geen schat waar je op zoek naar kunt gaan!' Riep hij redelijk kwaad uit. 'En ook geen toeristische attractie!' Vervolgde hij. 'We zijn hier niet voor een toeristisch uitje, we zijn hier niet eens voor ons plezier.' Zei ik koud, Morgan keek me aan en leek wat af te koelen.

'Waarom neem je een mens mee?!' Vroeg hij aan me, och jeetje die vraag was duidelijk op mij gericht. 'Nou eigelijk ben ik hier de mens en dit rood harig meisje de elf. En dat is eigelijk waarom we naar hier zijn gekomen.' Zei ik droog. Morgan keek ons weer afwisselend aan. 'Zoek maar iemand anders die jullie kan genezen.' Zei hij plots ijs koud. Fawna's en mijn mond vielen open.

'Pardon!' Riep ik uit. 'Je hebt me wel gehoord met dat gepikte gehoor van je.' Kaatste Morgan terug. Ik was beledigd, hij stuurde ons gewoon na die belachelijk moeilijke en lange reis gewoon terug. 'We kunnen niemand anders meer zoeken.' Zei Fawna zacht.

'En waarom dan wel niet?' Vroeg Morgan geïrriteerd. 'Omdat degene die dit ons hebben aangedaan achter kans aan zitten, en we hebben geen tijd meer om iemand anders te zoeken. We zullen dood gaan en snel ook.' Zei Fawna zachtjes, Morgan nam haar in haar op.

'Wat hebben jullie dan gedaan dat ze jullie je zo gestraft hebben?' Was zijn vraag, het was duidelijk dat hij toch wel een beetje nieuwsgierig was. 'Ze hebben ons gevangen genomen, u weet toch van de oorlog op het vaste land?' Vroeg Fawna hem, Morgan knikte en Fawna ging verder. 'Ze hebben een regel op gelegd dat het oudste kind van een gezin verplicht naar een onderzoekscentrum moest gaan, Nora en ik waren daar verplicht toe. We wisten alleen niet wat daar gebeurde, ze hebben ons gedwongen. We kwamen er al snel achter dat het centrum niet bedoelt was om de maatschappij te helpen maar gewoon om op ons te experimenteren, een dekmantel dus. Ze hebben bij Nora en mij delen van ons DNA gewisseld waardoor we deels van soort zijn verandert. Alleen dit is maar deels gelukt, ons lichaam verzet zich tegen het verkeerde DNA. We zouden niet lang hebben, we zijn ondertussen al een tijdje onderweg. Met een beetje geluk leven we nog een paar dagen.' Legde Fawna uit.

Morgan overdacht dit even 'hoe lang hebben jullie dan nog?' Vroeg hij weer. Fawna haalde haar schouders op, maar ik was degene die antwoordde 'ik heb meegekregen dat we maar maximaal 2 weken uiterst 3 weken nog te leven zouden hebben. Dit hoorde ik twee en een halve week terug.' Fawna draaide zich geschrokken om 'hoe weet je dat?' Vroeg ze me geschokt.

Ik keek haar verontschuldigend aan 'ik heb Edris en Ben er over horen praten toen ze dachten dat we hun niet hoorde. Alleen ik had het wel gehoord.' Zei ik tegen haar. Fawna keek me even gepijnigd aan 'ik heb het je niet gezegd omdat ik je die zorgen niet wilde aan doen.' Zei ik tegen haar, Fawna knikte en leek het te begrijpen.

'Waarom zijn jullie dan niet in het centrum gebleven?' Vroeg Morgan nog steeds argwanend. 'We konden niet anders, een stel rebbelen kwam ons bevrijden en we konden niet anders dan mee gaan. Ze zouden ons toch wel gedood hebben, maar we kwamen er pas later achter dat dit.' En ik wees naar mezelf 'ons leven zou kosten.'

'U bent onze enige hoop Morgan.' Mompelde Fawna zachtjes. 'We hebben geen tijd meer om iemand anders te zoeken die ons kan helpen.' Vulde ik er aan. Morgan keek ons beide moeilijk aan en draaide zich van ons weg.

'En waarom denken jullie dat ik jullie kan helpen.' Vroeg hij ons. 'In mijn dorp bent u een grote legende Morgan, en toen we bij de rebellen in hun basis iemand u ter sprake bracht kon ik haast niet geloven dat u echt zou bestaan. Maar het werd ons wel duidelijk dat u onze laatste hoop was. Het was een gok om u te gaan zoeken, maar we hadden geen andere keus.' Zei Fawna.