Moving On

Chapter 17

MO17

"Happy Birthday happy birthday happy birth day to youuuuuuuuuu" ma piyok piyok na kanta ng dalawa. Pina sara ko ang resto para maka celebrate kami ng maayos at tahimik. Pero sa aming tatlo palang sobrang gulo na XD

"So asan regalo ko mga kaibigan kong hindi mahal?" Abot tengang ngiting sabi ko. Kumikislap pa itong mga mata ko, umaasa na bibigyan nila ako ng mamahaling regalo

"Ehem! So ito na, pinag hirapan ko ito so sana magustuhan mo" sabi ni beb at binigay sakin ang isang box. Hmm medyo malaki laki ahh

"Wow beb! Ngayon mo lang ako binigyan ng medyo malaki laking box ahh. I'll open it" masaya kong binuksan ang box anddd

*cracksjsjjsmsjsjsj

May nabasag ah

"Pfftt rinig na rinig ko ang pagka basag ng expectations mo Bell hahahahaha"

-_-

"Beb!!! Anong gagawin ko sa paso! Itanim ang mahal kong si Rose!?" What the fuc!!

"Beb hindi paso yan! Pero pwede din XD haha ha ha i mean Beb lutuan yan, ako mismo gumawa. Tignan mo inukit ko pa name nyo ni Rose. Para pag nag luluto ka eh mas lalong sumarap dahil may kasama yang pagmamahal ko" proud na sabi pa niya -_- kainis, ang yaman yaman na niya eh

"Avi akin na nga gift mo. Tignan natin kung ano ang kayang ibigay ng isang may ari ng university sa pinaka mamahal niyang kaibigan" at dahan dahan kong binuksan ang pahaba niyang regalo anddddddd

"Ako nag ukit ng sandok na yan. Medyo paling nga lang pero sinamahan ko yan ng pagmamahal" tinignan ko lang siya ng masama. Bakit nga ba ako nag expect sa dalawang to

"Wag ka masyadong ma speachless sa sobrang tuwa ha. So what's your plan now? Okay na kayo ni Rose, what's next?" Biglang seryosong tanong ni Beb.

"May hindi siya sinasabi sakin. I want to know the truth. Ang sabi ni Princess John eh mag simula daw ako sa accident na nangyari noong bata si Rose" ano naman meron don? Kailangan ko pa ata ng time machine malaman lang ang totoo

"Hmm that? Ang sabi sakin ni Baby muntikan na daw siya masagasaan noon. And then may nagligtas lang sa kanya. Hindi ba't ang akala pa niya nung una eh si John yon? Ang totoo pala eh namatay yung bata" ohh. Nakinig lang ako kay Beb

"Bakit hindi man lang niya alam?" Tanong ko

"Ewan. Baka hindi sinabi ng mga magulang niya. Takot siguro silang ma trouma si Rose pag nalaman niya or what" hmmm now

"Sino daw nag ligtas sa kanya?" Tanong ko ulit

"Wait let me As--"

"Nevermind. Hindi makikipag tulungan yang Baby mo at baka i chismis pa niya sa bff niya. Alam mo naman yang amnesia girl mo"

"Makapag salita hindi ba't nagka amnesia kadin noong bata ka hahahah" singit bigla ni Avi

"Hoy! Hindi amnesia yon! Masyado lang akong bata kaya hindi ko matandaan duhh" nabanggit ko kasi na hindi ko matandaan ang ibang pangyayari noong bata ako, like kami ni Kuya. Yeah may kapatid pa ako at birthday niya din ngayon. He's dead though and my father hated me for that :)

"Hindi padin ba kayo okay ng daddy mo?" Tanong ni Avi, umiling lang ako. Hindi pa ata naging masaya si Dad sa birthday ko. Lagi siyang nasa cemetery para bisitahin si Kuya. How about me then? Ako itong buhay diba?

Kelan ba niya ako mapapansin?

"I wonder kung ano na lasa niyang chicken na kinakain mo" rinig kong sabi ni Beb pero hindi ko siya pinansin at pinag patuloy lang ang pagkagat dito sa manok habang umiiyak at tumutulo ang sipon ko